De zomer is voorbij (!!??)
De zomer is voorbij (??!!)
Het is precies een maand geleden dat ik de vorige Blog schreef. Hoog tijd voor een nieuwe uitgave. Vandaag is het dinsdag de 24e september en ik weet nu al dat-ie vandaag niet afkomt. Ik heb nog een half uurtje voordat de ‘werklui’ in de werkkamer de glazen schuifdeuren komen vervangen. Ze zijn nu in de slaapkamer bezig. Na morgen zijn ze weer weg en dan is onze laatste verbetering aan het huis ook afgerond.
De afgelopen 4 weken zijn we lekker bezig geweest. Niet altijd even grappig maar uiteindelijk komt alles weer op de Spaanse ‘pies’ (spreek uit: pi-jès) (=pootjes) terecht. Van verloren SIP kaarten tot een nette dickpic. Je leest het allemaal hieronder.
De verloren SIP-kaart
De SIP-kaart kun je vergelijken met de (in Nederland vroegere) ziekenfondskaart. Als je naar de dokter of apotheek gaat heb je deze hier nodig. Perry dacht dat het handig was om deze in zijn schoudertasje te doen en de rits niet te sluiten. Tja dan verlies je wel eens wat. Maar hoe kom je nu aan een nieuwe kaart? Een Spaanse kennis zei: maak je niet druk, je gaat naar het gezondheidscentrum en ze maken zo een nieuwe voor je. Zo simpel? Vroeg ik. Ja, zei hij, zo simpel. Ik kon het niet geloven……………
In het gezondheidscentrum hoorden ze mijn verhaal aan, dat was niet zo groot natuurlijk; Ik wilde gewoon een nieuwe SIP-kaart. Een ander werd erbij gehaald die met een formulier kwam wat eerst nog werd gekopieerd. Daarna formulier invullen én….. met beide formulieren naar de bank (welke mocht ik zelf kiezen) om wel € 1,75 te betalen en een stempel op het formulier te krijgen. Ik naar de bank. Half uurtje wachten. Aan het loket gekomen gaat de man achter het loket eerst op zijn gemak beide formulieren bekijken. (ze waren identiek!!) Zegt dan vervolgens dat ik € 1,75 moet betalen. Ik wil pinnen. Dát kan niet in de bank(!!). Eh, maar dit is toch een BANK? Ja, maar je kan niet binnen pinnen; wel buiten geld halen uit de automaat en dan hier binnen cash betalen. Ik heb maar niet gevraagd waarom. Gelukkig hadden we cash geld bij ons. Dus € 1,75 betaald, 3 stempels op ieder formulier, 1 voor de bank, 1 voor mij en weer terug naar het gezondheidscentrum. Daar het formulier inleveren, 1 druk op de (pc) knop en hoppa! Daar is mijn nieuwe SIP kaart! Is dat ff snel. Er zijn in totaal 5 mensen mee bezig geweest; zij hebben in totaal 10 minuten werk eraan gehad (gezamenlijk). En dat voor €1,75. En dan denken we maar:
Naar het strand wordt steeds makkelijker
Als we naar het strand gaan lijkt het altijd net een volksverhuizing. Parasol, stoeltjes, wat te eten en te drinken, handdoeken etc. etc. Dat allemaal op de fietsen laden, in de fietstassen, vastbinden en dan als en soort verhuisbedrijf naar het strand. Je bent al keimoe voordat je er bent. En dan later op de dag ook weer terug. Na een jaar klooien hebben we het gevonden. Ten eerste hebben we nieuwe (lichtere) stoeltjes gekocht en ten tweede hebben we een karretje gekocht wat achter de fiets bevestigd kan worden. Wat een feest!! Het elven hier wordt nog makkelijker!
Hoera!! Einde zomervakantie.
In een dorp wonen heeft zo z’n charme. Klein, gemoedelijk, alles nabij, je kent de mensen, zij (her)kennen jou, altijd plaats op het terras of in een restaurant. Rustige stranden.
Het kan niet op!
En dan: HET IS ZOMER; het gemoedelijke kleine dorp wordt overspoeld met toeristen. Veel Spanjaarden, maar ook Duitsers, Fransen, Hollanders, Belgen, Chinezen, Japanners en wat er nog meer vrij rondloopt op deze wereld. Alles is druk, overal is geluid, de hoofdstraat hier lijkt af en toe net de koopgoot en op de terrassen vecht men zowat voor een tafeltje. Op het strand aan de Boulevard schijnt het zo te zijn dat om 5 uur in de ochtend mensen al met hun stoeltje gaan zitten. Hebben ze in ieder geval een plekje. Overigens is het verboden om een stoeltje of bedje vooraf klaar te zetten; de politie mag je spullen dan verwijderen. Met nadruk mag want die anderhalve agent die hier rondloopt heeft wel wat anders te doen dan het vangen van strandboeven.
Vorig jaar zei men zo rond eind augustus tegen ons dat het zo fijn was dat het seizoen ten einde liep. We begrepen er niets van!! Zo druk was het toch niet!!?? Dit jaar zeiden wij hetzelfde, pfffff wat fijn dat de scholen weer beginnen, de (meeste) toeristen weg zijn en dat het dorp het dorp weer is. Tja, zo zie je maar, onze integratie krijgt langzaam maar zeker steeds meer body.
(maar als je eens naar ons dorp wilt komen, zeker doen!! Als je maar niet met 300 tegelijk komt)
Begin van de herfst
Op 30 augustus had ik Spaanse les. Zegt de docent, heel serieus, tegen mij: “ de zomer is voorbij, de herfst begint”. Hij zei op zo’n toon van: en nu krijgen we toch rot weer!! .
Die dag was het nog ruim 30 graden Celcius. Ja, dat maakte niet uit: als augustus voorbij is begint de herfst. Punt.
Ook goed; Wat wij merken is dat de avonden wat korter worden (het is vroeger donker) de nachten iets (met nadruk op iets) koeler, de ochtenden dus ook. En de zonsondergangen zijn mooier dan ooit.(zie verder) Maar eigenlijk hebben we in ons leven nog nooit zo’n heerlijke herfst meegemaakt. Vandaag (donderdag26-9) is het ruim 30 graden en zit ik in korte broek buiten deze blog te schrijven. Van mij mag je het herfst noemen. Prima!!
Van Gogh in Alicante
Deze zomer was er in Alicante een tentoonstelling over Vincent van Gogh; zijn leven en zijn werk. We zijn daar geweest en vonden het geweldig. Het was goed opgezet, leerzaam en boeiend. Via deze link (opent in nieuw venster) kun je wat filmpjes hiervan zien.
De foto's zijn nog niet gereed; die worden een volgende keer geplaatst. Hier alvast een kleine impressie
Medische wereld in Spanje: het blijft een avontuur
Begin September ging ik een nieuwe voorraad medicijnen halen en kreeg toen te horen dat één van de medicijnen niet in voorraad was. Dát medicijn is er nooit maar ze bestellen het dan en binnen een dag is het er dan. Helaas, deze keer niet; ze konden het wel bestellen maar dan wisten ze niet wanneer en óf het kwam. Ik moest maar in andere apotheken proberen en wellicht een andere keer maar terugkomen.( In Spanje kun je met de eerder genoemde SIP kaar door het hele land je medicatie halen; er staat geregistreerd hoeveel je hebt gehad en wanneer dus je kunt nooit teveel krijgen). Op jacht naar medicatie dus; In het dorp zijn er nog 3 apotheken: geen van allen hebben ze het medicijn. In Alicante een paar geprobeerd, geen succes. In Valencia: ook niets. En niemand vertelt je waarom dit zo is, hoe je dan aan je medicatie moet komen en of er een alternatief is. Ze zeggen gewoon: ‘sorry dat we het niet hebben’ ; En dat is het dan. Ik kreeg de indruk dat ze niet eens weten wat ze aan je geven; ze kunnen dus ook niet inschatten hoe belangrijk het medicijn is. Mijn voorraad begon toch wel te slinken dus ik besloot om de dosering te halveren. Beter iets dan niets. EN ik maakte een afspraak bij de huisarts. Dan moet die maar een alternatief voorschrijven.
FOUT!!!!!! Maar dat gaat niet; het is een medicijn via de Cardioloog, ik ben huisarts. Ze kon wel de Cardioloog schrijven en dan kon ik over 1 week komen om te horen wat er ging gebeuren. Maar ik heb nog maar voor 5 dagen (loog ik)!!! Dan kom je over 5 dagen zei ze.
Na 5 dagen: de huisarts is ziek. Grrrrrrr. En niemand die weet waar je voor komt en wat er aan de hand is. Lang verhaal kort: uiteindelijk heb ik er 3 dagen over gedaan om bij een arts van het gezondheidscentrum te kunnen komen om uit te leggen dat de nood hoog is. Ik kom binnen en wie is de arts? Mijn eigen huisarts! Ze was weer beter. Ze had bericht van de Cardioloog, ik kreeg een nieuw recept van een ander merk maar met exact dezelfde werkzame- en hulpstoffen. Alleen 10 mg minder per tablet. Maar ach, ik leefde al 2 weken op 30 mg minder dan het voorschrift.
Tja, uiteindelijk komt het dus goed. Maar dit is typisch Spanje. En dan de minder leuke kant. Maar ach, ik leef nog en ik heb weer lekker kunnen oefenen met Spaans spreken.
Verjaardag in Valencia
Mijn verjaardag hebben we in Valencia gevierd. Een lang weekend in een hotel in een voorstad van Valencia. Geweldige plek, gratis parkeren, 5 minuten van het treinstation, 10 minuten met de trein en we stonden midden in het centrum van de stad.
Zoek je nog een bestemming voor een stedentrip?? Valencia is de moeite waard. Kerken (uiteraard), bijzondere architectuur, gezelligheid, mooie gebouwen, en voor de grote stad vielen de prijzen best mee. Wij hebben het er geweldig naar ons zin gehad. Bijgaand vast een paar foto’s. De hele reportage wordt later op internet geplaatst. In een later Blog zal ik de link plaatsen.
We hebben ook nog iets leuks gekocht in Valencia. Een oude lamp voor op ons balkon/terras. Vorig jaar hebben we ik weet niet hoeveel rotzooi weggebracht. En ach, het bloed kruipt etc. etc. We konden het niet laten. We zijn er blij mee! 
Kaal
Het zal jullie niet ontgaan zijn dat we in Spanje een hele hete zomer hadden. Daarom heb ik al mijn haar er door Rina af laten scheren. Ik moet zeggen dat bevalt prima. Het groeit overigens als kool dus Rina scheert iedere week mijn hoofd weer. De wintermaanden laat ik het groeien en volgende zomer gaat alles er weer af!! 
Zonsondergangen
Je kunt hier mooie zonsondergangen blijven zien. De ene avond nog mooier dan de andere. Zeker nu we in de herfst(J) zijn beland zijn de avondluchten erg mooi. Bijgaand een paar plaatjes van de afgelopen weken. Om jullie mee te laten genieten #spanjespam
Het wegrestaurant
Stel je voor: je hebt al dik 100 km gereden en je wilt even wat eten tussen de middag. Je volgt de borden voor een (weg)restaurant vanaf de grote weg.
We zien dat er ook een soort van pension aan verbonden is.
Bij binnenkomst worden we overvallen door het lawaai: het wegrestaurant omvat een grote ruimte met heel veel tafels en stoelen die bijna allemaal bezet zijn door wegwerkers, zakenmensen en wat gezinnen.
De persoon achter de balie vraagt aan ons nogal onvriendelijk wat we komen doen. Ik zeg , eh, iets drinken. Hij vraagt: wat dan? En gaat vervolgens een ander helpen/
Lekker, hebben wij weer.
Maar goed wij willen wat eten en drinken en ondanks de ongastvrije ontvangst vinden we het ‘eetlokaal’ ook wel spannend. De man komt terug en ik zeg hem dat we willen eten. Hij loopt netjes mee naar een tafel en we gaan zitten. We nemen het menu van de dag en eten prima! En een herrie!!!! Niet normaal. Al die kwetterende Spanjaarden; het lijkt wel of ze een wedstrijdje doen wie het hardst kan praten.
We waren blij dat we er gegeten hebben want het was grappig en goed!!
O Señor!
Ik zit in de wachtkamer bij de huisarts. Er zitten nog een paar dames en ik ben de enige man. Één van de dames zit regelmatig te zuchten en zegt dan “oh Señor”. Moet je je voorstellen: <doodse stilte>….ZUCHT + Oh Señor. En dat 2 maal per minuut.
Eerst dacht ik: “wat moet ze van mij, ik ben ook patiënt hier”. Ze keek mij ook niet aan als ze weer eens “Oh Señor” zei.
Weet iemand al wat ze bedoelde?? Mail het naar info@rinaperry.es
Nette dickpic
(zonder toelichting)
Gratis Spaanse TV
Ja ja, in Spanje kun je gratis TV kijken. Ik kwam erachter dat de coax aansluiting in de muur een signaal geeft. Even m’n vingers er tegenaan houden en ik hoorde stemmen in mijn hoofd.
Nee onzin, natuurlijk; mijn docent Spaans vertelde dit.
Coax kabel gekocht, TV aangesloten en ja hoor; Het nieuws, kinderprogramma’s muziek, sport zowel op radio als TV. En helemaal gratis. We gaan er in de wintermaanden zeker gebruik van maken; kunnen we eindelijk (meer)oefenen met Spaans luisteren en beter begrijpen!
Ik begon deze Blog op dinsdag te schrijven met de mededeling dat ze waren begonnen met het vervangen van de kozijen. Het is nu Donderdag 26-9, 17.15 uur en ze zijn nog bezig. Het huis is een stofzooi; de kozijnen zitten erin. En nu nog de horren plaatsen en het afwerken . Er waren 2 dagen begroot in de offerte; het worden er wel 4. Wij zijn er wel klaar mee!! In ieder geval is dit het allerlaatste ‘grote’ ding wat we aanpakken. Aanstaande woensdag komen ze terug en dan is er nog 1 dag werk denken wij. Zelf zeggen ze nog een paar uurtjes.
We zullen zien. Hier vast een paar foto’s. De volgende keer laten we zien dat het klaar is. (wij zijn er ondertussen helemaal klaar mee) 
Je kunt goed zien wat een stofzooi het is. En dat door het hele huis!!!
Tot slot
Dit was het dan weer voor deze keer. De herfst is dus begonnen en daarmee zijn de temperaturen nu heerlijk onder de 30 graden gezakt. We zien zo langzamerhand de eerste ‘overwinteraars’ aankomen. Daarover de volgende keer meer. Voor nu sluit ik af met onze dagelijkse leus: