Hier weer eens een blog van onze ervaringen en bevindingen. De laatste keer ging over de markt, wat nog steeds een wekelijkse belevenis is. Gewoon heerlijk mensen kijken en al Spaans pratend onze groenten, fruit en kaas inslaan. Bij de kaasboer zijn we al een soort van bekend bij de andere klanten; vandaag werden we zelfs aangesproken en gevraagd welk nummer we hadden. Niet uit bemoeizucht maar als hulp opdat we niet onze beurt zouden missen. Hoe aardig is dat!!!

Maar goed deze blog gaat niet over de markt maar over het verkeer. Want dat is ook écht een belevenis. Iedere dag en iedere keer weer.

Met de auto rijden waren we al wel een beetje gewend. De afgelopen jaren hadden we vaak (spaanse) huurauto's. Toch is er en verschil: De sticker van de verhuurmaatschappij zit niet meer op de auto en het lijkt wel alsof alle mede-weggebruikers denken  "oh dat is een spanjaard en die is even lomp als wij" . Want lomp zijn ze hoor! Links en rechts inhalen, op het (aller)laatste  moment stoppen bij de rotonde (zodat ik denk o je, die knalt door) en het toppunt:De binnenbaan van de rotonde nemen en dan zonder richtingaanwijzer rechtsafsaan en dan de auto die naast 'm rijdt gewoon afsnijden. Staat een boete op van 175 euro. Maar ja als je de Policia nodig hebt zie je ze niet (lijkt Holland wel :) ). Kortom in de auto weinig Spaanse Heren (m/v) gezien tot nu toe.

En zo hoort het: is toch niet zo moeilijk?


En dan op de fiets.....

Voordat ik hier iets over vertel moet je het volgende weten. In Spanje ben je verplicht buiten de bebouwde kom een fietshelm te dragen. Iedereen; dus niet alleen de kinderen zoals je in Nederland vaak ziet. Dat ziet er dan zo uit:











Alleen maar buiten de bebouwde kom. Mocht je in de bebouwde kom op je kop vallen, val je waarschijnlijk minder hard (?!)

In Spanje zijn er, soms,  fietspaden maar die hoef je niet te gebruiken

Met andere woorden je kunt overal fietsen (behalve op het voetpad) en je kunt ook overal fietsers tegenkomen.(ook op het voetpad)

 

Fietsers hebben een soort heilige status t.o.v. auto’s

Iedere Hollander zal zeggen: Ja, maar dat is in Nederland ook zo. Dat lijkt zo maar hier is t toch een stukkie anders.

 

De heilige status van fietsers betekent niet dat fietsers er maar op los fietsen. Het betekent wel dat je totaal niet bang hoeft te zijn voor auto’s, bussen en vrachtwagens. En dat is maar wat fijn in een land met weinig fietspaden (de Spanjaarden zelf zeggen heel trots dat er steeds meer bijkomen.).

 

Hoe werkt dat dan?

Dat is niet zo moeilijk hoor. Ten eerste moet iedere automobilist op een afstand van 1,5 meter een fiets benaderen. Dus achter ‘m blijven ‘hangen’  of passeren. Dat betekent dus allerlei voor ons gevoel rare situaties waarvoor wij als fietsers de ‘schuldige’ zijn.

Bijvoorbeeld

Onze straat is zo’n 800 meter lang. Tweerichting verkeer met een brede middenberm en de mogelijkheid om rechts te parkeren. Als je daar fietst is er, naar Hollandse begrippen, écht genoeg ruimte om met de auto een fietser te passeren. Naar Spaanse begrippen niet! Die 1,5 meter wordt niet gehaald. Dus met een beetje pech (of geluk) heb je de volle 800 meter een auto achter je fiets hangen. En geen spatbordkleven hè!!!! Ook achter je moet er minstens 1,5 meter afstand worden gehouden. Om eerlijk te zijn: als fietser is het hoogst irritant en gênant. Wij laten de auto’s zodra er ruimte is in de parkeervakken passeren. Vinden ze wel fijn. En wij ook!

 

Nog een voorbeeld:

Op de autoweg of provinciale weg. Daar mogen we ook fietsen. Sterker nog soms moet je daar fietsen want je wilt ergens heen en er zijn niet overal  fietspaden. 

Als het druk is met tegenliggers kunnen auto’s niet met een boog om je heen, dan ontstaat er dus file. Of ze minderen écht vaart voordat ze je passeren. Ook dat veroorzaakt file. 

MAAR: als fietser is het best veilig!!!

Alleen de rotondes is wel een beetje eng. Op zo’n rotonde is een Spanjaard toch een beetje een losgeslagen ‘ridder te paard’. Of hij heeft een rotondefobie en wil er zo snel mogelijk weer vanaf zijn. Op de rotonde gaat de o zo vriendelijke Spaanse automobilist soms gewoon in een waas helemaal los en snijdt andere auto's en ook de fietsers af.

Daar kun je als fietser maar éen ding aan doen: rechtop zitten en heel goed richting aangeven. Ik heb eerlijk gezegd de laatste weken vaker mijn hand/arm uitgestoken dan ik ooit in mijn leven gedaan heb. Het niet doen is dus met name op de rotonde erg gevaarlijk. Maar ook op straat bij gewoon afslaan is het wel handig. En als ik het doe kost het de automobilist (veel) punten als hij er niet op let.

 

Geen eerbied voor de fietser kost (veel) punten

In Spanje wordt gewerkt met een puntenrijbewijs. Je begint met een x aantal punten en bij bepaalde overtredingen krijg je naast een boete in geld ook een boete in punten. Als de punten op zijn is je rijbewijs waardeloos. Dan is er wel een mogelijkheid om het rijbewijs weer te halen. Na 6 maanden zonder rijbewijs mag je dan weer examen doen. En weer opnieuw beginnen. 

Maar goed, de verklaring voor de verering van fietsers is hiermee wel gegeven; voor het gedrag op de rotonde echter niet. Het enige wat ik weet is dat een overtreding op de rotonde minder punten (en geld) kost dan een fietser voor z’n ‘jeweetwel’ rijden. Bij dat laatste ben je namelijk in éen klap al je punten kwijt.

 

En toch fietsen de Spanjaarden niet écht veel

Ik weet niet waarom maar je ziet niet veel Spanjaarden op de fiets. Wel van die stepjes die loeihard gaan of af en toe een bromfiets. Maar fietsen? Dat dan weer niet. 

Grappig is dan weer wel dat wij vaak de enige fietser in de drukke(re) hoofdstraat van het dorp zijn en dus ook de oorzaak van de lange file aldaar (als wij daar zijn). We worden op die manier ook een beetje bekend. Toen we vorige week na een dorpsbijeenkomst ter ere van de en of andere heilige op de fiets naar huis gingen waren we ook écht de enigen. We hadden veel bekijks; sommigen herkenden ons (en wij hen) van de markt. En zo zie je maar, integratie in een nieuwe leefomgeving heeft vele aspecten en kan op vele manieren.

 

Conclusie

Is de Spanjaard een Heer (m/v) in het verkeer. Het antwoord ia Ja/Nee. Als het uitkomt (lees: gevolgen heeft) is hij/zij het zeker en anders niet.

Dit is het voor deze keer. Volgende week komt de eerste groep familie naar hier toe. Dus dan zeker geen nieuw verhaal. De week daarna weer wel en wie weet wat we nog gaan zien of wat ons opvalt de komende week.

Voor nu Hasta Luego!

Maandag 21 augustus

Vandaag gaan we ons inschrijven bij de gemeente. Dat levert ons een ‘Padron’ op wat we weer nodig hebben als we onze ‘Residencia’ gaan halen. (Residencia is het bewijs dat je in Spanje woont en er uiteindelijk ook belasting gaat betalen; moet je hebben omdat je dan ook je medische zorg [van de staat] kunt krijgen; nou ja krijgen; je betaalt er voor)

We gingen dus naar het gemeentehuis en we dachten dat we wisten op welke afdeling we moesten zijn. Helaas. Dat gebouw was dicht en het leek meer een soort toeristenburo te zijn geworden. Dan toch maar het grote gemeentehuis in. Achter in de rij aansluiten. We waren niet de enige. Na enige tijd in de rij kwam er en dame die even goed Engels spreekt als wij Spaans. Maar we kwamen er uit!!! We konden kiezen of om 12.00 uur terugkomen want dan had haar collega tijd voor ons of morgen om 11.00 uur. Wij kozen voor vandaag om 12.00 uur. Zo gezegd zo gedaan, tenminste om ongeveer 1300 uur werden we geholpen. Even vergeten dat je afspraken ruim moet nemen.

Maar, niet zeuren we kregen onze papieren met veel indrukwekkende stempels en wilden toen betalen……..0 euro!!! En een glimlach toe. We hebben ze hartelijk bedankt, vriendelijk dag gezegd en gezwaaid toen we het pand verlieten. Je weet nooit waar je ze weer eens voor nodig hebt.

En toen waren we dus officieel inwoner van Guardamar del Segura. Weer een stap gemaakt.

De rest van de week hebben we ons bezig gehouden met het verder inrichten van het huis, naar het strand gaan, zwemmen in ons zwembad, een (0.0) biertje gaan drinken op een terras: kortom gewoon lekker bezig geweest en vooral niet druk maken.

Nou ja, niet druk maken; Perry is hard bezig geweest met het vinden van iemand die onze jacuzi wil hebben. Die moet dus weggetakeld worden van ons terras. Uiteindelijk iemand via Facebook gevonden die serieus interesse heeft en in de week van 28 augustus het gaat regelen. Fingers crossed!!!

Ook is Perry maar weer eens met de garage in contact getreden. We willen de auto die we in april j.l. hebben besteld best wel eens ontvangen nu. Daar zit ook schot in. Eind augustus / begin september gaat die worden geleverd. Hoera!!

Het weekend van 26 augustus

Wat zijn we blij dat we  vorige week onze spullen kregen; dit weekend staat in het teken van (zeer) harde wind. We zitten in het randgebied van een depressie die gepaard gaat met harde wind(stoten), veel regen en een forse temperatuurdaling. Bij ons blijft het beperkt tot zeer harde wind(stoten), een klein buitje en ‘gewoon’ 30 graden. We dachten: we gaan naar het strand; moet toch spectaculaire beelden geven met zo veel wind. Op weg naar het strand dacht ik al, “ vreemd, we hebben wind in de rug”, en dat betekent aflandige wind.

En ja hoor: op het strand was het hartstikke warm, de zee was vlak en de wind was door de duinen nergens te bekennen. Terwijl op ons terras de wind toch echt vanaf zee lijkt te komen. Ook hier weten we de oorzaak van (ondertussen) De flats om ons heen zorgen voor ‘rare’  windrichtingen. Kortom: gewoon wat verder kijken dan onze neus lang is. Maar ach, we hadden een lekkere wandeling naar het strand. 

De rest van dit weekend verliep buiten stormachtig maar uit de wind was het heerlijk vertoeven. Ook op het terras in de stad; En dat hebben we dus maar gedaan. We hebben tenslotte maar 1x zo’n lange vakantie hier!!

Ja het wordt steeds echter. Een heleboel zaken zijn geregeld of lopen. En gaandeweg worden we steeds wijzer en slimmer. Helaas komen we er daarmee ook achter dat de informatie die we krijgen van advocaten en overheid niet altijd klopt. Gelukkig heeft Perry dan nog steeds 'pitbull-neigingen' en bijt zich in het onderwerp vast. Zo komen we er wel uit en vinden we weer een oplossing. Want dat is uiteindelijk altijd het geval: voor ieder probleem is een oplossing.

In huis gaan we de komende emigratie ook merken. We zijn ondertussen aan de 3e opruimronde bezig en zo langzamerhand houden we alleen nog spullen over die écht mee gaan naar onze nieuwe woonplaats. We hebben de laatste ritten naar de vuilstort en kringloopwinkel gehad. Perry is aan het afronden op zijn werk. Nog 2 dagen en hij hangt zijn schooltas aan de wilgen (zijn we die ook kwijt :) ) En dan...... gaan we nog een paar weken aan de slag met inpakken. 28 juli komt de verhuiswagen. Het wordt steeds 'echter' 

We hadden het wel eens over ' niet meer werken'. Dat betekende voor ons reizen naar warme landen en dan vooral in jaargetijden dat het in Holland grijs, grauw, koud en nat is. 

Mede door meerdere malen te verblijven in Spanje werden we steeds meer comfortabel daar. Zo comfortabel dat we serieus gingen kijken naar een huisje. Niet om definitief te wonen maar om te overwinteren.

Totdat.....
We na gingen denken over 'wat doen we dan als we niet in Spanje zijn'? Gaan we dan reizen? Genieten we  van de Hollandse zomer en denken we aan ons stulpje in Spanje?  Gaan we dan twee huizen bezitten? 

Kortom.....
We besloten om te onderzoeken wat er allemaal bij komt kijken om een huis te kopen in Spanje en daar ook helemaal te gaan wonen. Maar ook: wanneer kan Perry stoppen met werken (qua geld, ontslag nemen kan namelijk altijd). Hoe en waar regel je je zaken. Heel veel vragen met even zoveel (soms heel onduidelijke) antwoorden.

Besluit nemen....
Het ging ons duizelen qua regeldingen. Dat hielp niet in ons proces. Daarom namen we eind 2020/begin 2021 een besluit: WE GAAN EMIGREREN.
Zo dat staat. En vanuit dat besluit zijn we verder gegaan. 

Naar de volgende Blog