De zomer is voorbij (??!!)

Het is precies een maand geleden dat ik de vorige Blog schreef. Hoog tijd voor een nieuwe uitgave. Vandaag is het dinsdag de 24e september en ik weet nu al dat-ie vandaag niet afkomt. Ik heb nog een half uurtje voordat de ‘werklui’ in de werkkamer de glazen schuifdeuren komen vervangen. Ze zijn nu in de slaapkamer bezig. Na morgen zijn ze weer weg en dan is onze laatste verbetering aan het huis ook afgerond.  

De afgelopen 4 weken zijn we lekker bezig geweest. Niet altijd even grappig maar uiteindelijk komt alles weer op de Spaanse ‘pies’ (spreek uit: pi-jès) (=pootjes) terecht. Van verloren SIP kaarten tot een nette dickpic. Je leest het allemaal hieronder.

 

De verloren SIP-kaart 

 De SIP-kaart kun je vergelijken met de (in Nederland vroegere) ziekenfondskaart. Als je naar de dokter of apotheek gaat heb je deze hier nodig. Perry dacht dat het handig was om deze in zijn schoudertasje te doen en de rits niet te sluiten. Tja dan verlies je wel eens wat. Maar hoe kom je nu aan een nieuwe kaart? Een Spaanse kennis zei: maak je niet druk, je gaat naar het gezondheidscentrum en ze maken zo een nieuwe voor je. Zo simpel? Vroeg ik. Ja, zei hij, zo simpel. Ik kon het niet geloven…………… 

In het gezondheidscentrum hoorden ze mijn verhaal aan, dat was niet zo groot natuurlijk; Ik wilde gewoon een nieuwe SIP-kaart. Een ander werd erbij gehaald die met een formulier kwam wat eerst nog werd gekopieerd. Daarna formulier invullen én….. met beide formulieren naar de bank (welke mocht ik zelf kiezen) om wel € 1,75 te betalen en een stempel op het formulier te krijgen. Ik naar de bank. Half uurtje wachten. Aan het loket gekomen gaat de man achter het loket eerst op zijn gemak beide formulieren bekijken. (ze waren identiek!!) Zegt dan vervolgens dat ik € 1,75 moet betalen. Ik wil pinnen. Dát kan niet in de bank(!!). Eh, maar dit is toch een BANK? Ja, maar je kan niet binnen pinnen; wel buiten geld halen uit de automaat en dan hier binnen cash betalen. Ik heb maar niet gevraagd waarom. Gelukkig hadden we cash geld bij ons. Dus € 1,75 betaald, 3 stempels op ieder formulier, 1 voor de bank, 1 voor mij en weer terug naar het gezondheidscentrum. Daar het formulier inleveren, 1 druk op de (pc) knop en hoppa! Daar is mijn nieuwe SIP kaart! Is dat ff snel. Er zijn in totaal 5 mensen mee bezig geweest; zij hebben in totaal 10 minuten werk eraan gehad (gezamenlijk). En dat voor €1,75. En dan denken we maar:

Naar het strand wordt steeds makkelijker 

Als we naar het strand gaan lijkt het altijd net een volksverhuizing. Parasol, stoeltjes, wat te eten en te drinken, handdoeken etc. etc. Dat allemaal op de fietsen laden, in de fietstassen, vastbinden en dan als en soort verhuisbedrijf naar het strand. Je bent al keimoe voordat je er bent. En dan later op de dag ook weer terug. Na een jaar klooien hebben we het gevonden. Ten eerste hebben we nieuwe (lichtere) stoeltjes gekocht en ten tweede hebben we een karretje gekocht wat achter de fiets bevestigd kan worden. Wat een feest!! Het elven hier wordt nog makkelijker! 

 

Hoera!! Einde zomervakantie. 

 In een dorp wonen heeft zo z’n charme. Klein, gemoedelijk, alles nabij, je kent de mensen, zij (her)kennen jou, altijd plaats op het terras of in een restaurant. Rustige stranden. 

Het kan niet op!  

En dan: HET IS ZOMER; het gemoedelijke kleine dorp wordt overspoeld met toeristen. Veel Spanjaarden, maar ook Duitsers, Fransen, Hollanders, Belgen, Chinezen, Japanners en wat er nog meer vrij rondloopt op deze wereld. Alles is druk, overal is geluid, de hoofdstraat hier lijkt af en toe net de koopgoot en op de terrassen vecht men zowat voor een tafeltje. Op het strand aan de Boulevard schijnt het zo te zijn dat om 5 uur in de ochtend mensen al met hun stoeltje gaan zitten. Hebben ze in ieder geval een plekje. Overigens is het verboden om een stoeltje of bedje vooraf klaar te zetten; de politie mag je spullen dan verwijderen. Met nadruk mag want die anderhalve agent die hier rondloopt heeft wel wat anders te doen dan het vangen van strandboeven. 

Vorig jaar zei men zo rond eind augustus tegen ons dat het zo fijn was dat het seizoen ten einde liep. We begrepen er niets van!! Zo druk was het toch niet!!?? Dit jaar zeiden wij hetzelfde, pfffff wat fijn dat de scholen weer beginnen, de (meeste) toeristen weg zijn en dat het dorp het dorp weer is. Tja, zo zie je maar, onze integratie krijgt langzaam maar zeker steeds meer body. 

 (maar als je eens naar ons dorp wilt komen, zeker doen!! Als je maar niet met 300 tegelijk komt)

 

Begin van de herfst 

Op 30 augustus had ik Spaanse les. Zegt de docent, heel serieus, tegen mij: “ de zomer is voorbij, de herfst begint”. Hij zei op zo’n toon van: en nu krijgen we toch rot weer!! . 

Die dag was het nog ruim 30 graden Celcius. Ja, dat maakte niet uit: als augustus voorbij is begint de herfst. Punt.  

Ook goed; Wat wij merken is dat de avonden wat korter worden (het is vroeger donker) de nachten iets (met nadruk op iets) koeler, de ochtenden dus ook. En de zonsondergangen zijn mooier dan ooit.(zie verder) Maar eigenlijk hebben we in ons leven nog nooit zo’n heerlijke herfst meegemaakt. Vandaag (donderdag26-9) is het ruim 30 graden en zit ik in korte broek buiten deze blog te schrijven. Van mij mag je het herfst noemen. Prima!! 

 

Van Gogh in Alicante 

Deze zomer was er in Alicante een tentoonstelling over Vincent van Gogh; zijn leven en zijn werk. We zijn daar geweest en vonden het geweldig. Het was goed opgezet, leerzaam en boeiend. Via deze link (opent in nieuw venster) kun je wat filmpjes hiervan zien.

De foto's zijn nog niet gereed; die worden een volgende keer geplaatst. Hier alvast een kleine impressie

Medische wereld in Spanje: het blijft een avontuur 

Begin September ging ik een nieuwe voorraad medicijnen halen en kreeg toen te horen dat één van de medicijnen niet in voorraad was. Dát medicijn is er nooit maar ze bestellen het dan en binnen een dag is het er dan. Helaas, deze keer niet; ze konden het wel bestellen maar dan wisten ze niet wanneer en óf het kwam. Ik moest maar in andere apotheken proberen en wellicht een andere keer maar terugkomen.( In Spanje kun je met de eerder genoemde SIP kaar door het hele land je medicatie halen; er staat geregistreerd hoeveel je hebt gehad en wanneer dus je kunt nooit teveel krijgen). Op jacht naar medicatie dus; In het dorp zijn er nog 3 apotheken: geen van allen hebben ze het medicijn. In Alicante een paar geprobeerd, geen succes. In Valencia: ook niets. En niemand vertelt je waarom dit zo is, hoe je dan aan je medicatie moet komen en of er een alternatief is. Ze zeggen gewoon: ‘sorry dat we het niet hebben’ ; En dat is het dan. Ik kreeg de indruk dat ze niet eens weten wat ze aan je geven; ze kunnen dus ook niet inschatten hoe belangrijk het medicijn is. Mijn voorraad begon toch wel te slinken dus ik besloot om de dosering te halveren. Beter iets dan niets. EN ik maakte een afspraak bij de huisarts. Dan moet die maar een alternatief voorschrijven. 

FOUT!!!!!! Maar dat gaat niet; het is een medicijn via de Cardioloog, ik ben huisarts. Ze kon wel de Cardioloog schrijven en dan kon ik over 1 week komen om te horen wat er ging gebeuren. Maar ik heb nog maar voor 5 dagen (loog ik)!!! Dan kom je over 5 dagen zei ze. 

Na 5 dagen: de huisarts is ziek. Grrrrrrr. En niemand die weet waar je voor komt en wat er aan de hand is. Lang verhaal kort: uiteindelijk heb ik er 3 dagen over gedaan om bij een arts van het gezondheidscentrum te kunnen komen om uit te leggen dat de nood hoog is. Ik kom binnen en wie is de arts? Mijn eigen huisarts! Ze was weer beter. Ze had bericht van de Cardioloog, ik kreeg een nieuw recept van een ander merk maar met exact dezelfde werkzame- en hulpstoffen. Alleen 10 mg minder per tablet. Maar ach, ik leefde al 2 weken op 30 mg minder dan het voorschrift.  

Tja, uiteindelijk komt het dus goed. Maar dit is typisch Spanje. En dan de minder leuke kant. Maar ach, ik leef nog en ik heb weer lekker kunnen oefenen met Spaans spreken. 

Verjaardag in Valencia 

Mijn verjaardag hebben we in Valencia gevierd. Een lang weekend in een hotel in een voorstad van Valencia. Geweldige plek, gratis parkeren, 5 minuten van het treinstation, 10 minuten met de trein en we stonden midden in het centrum van de stad. 

Zoek je nog een bestemming voor een stedentrip?? Valencia is de moeite waard. Kerken (uiteraard), bijzondere architectuur, gezelligheid, mooie gebouwen, en voor de grote stad vielen de prijzen best mee. Wij hebben het er geweldig naar ons zin gehad. Bijgaand vast een paar foto’s. De hele reportage wordt later op internet geplaatst. In een later Blog zal ik de link plaatsen. 

We hebben ook nog iets leuks gekocht in Valencia. Een oude lamp voor op ons balkon/terras. Vorig jaar hebben we ik weet niet hoeveel rotzooi weggebracht. En ach, het bloed kruipt etc. etc. We konden het niet laten. We zijn er blij mee! 

Kaal 

Het zal jullie niet ontgaan zijn dat we in Spanje een hele hete zomer hadden. Daarom heb ik al mijn haar er door Rina af laten scheren. Ik moet zeggen dat bevalt prima. Het groeit overigens als kool dus Rina scheert iedere week mijn hoofd weer. De wintermaanden laat ik het groeien en volgende zomer gaat alles er weer af!!  

Zonsondergangen 

Je kunt hier mooie zonsondergangen blijven zien. De ene avond nog mooier dan de andere. Zeker nu we in de herfst(J) zijn beland zijn de avondluchten erg mooi. Bijgaand een paar plaatjes van de afgelopen weken. Om jullie mee te laten genieten #spanjespam

Het wegrestaurant 

Stel je voor: je hebt al dik 100 km gereden en je wilt even wat eten tussen de middag. Je volgt de borden voor een (weg)restaurant vanaf de grote weg. 

We zien dat er ook een soort van pension aan verbonden is. 

Bij binnenkomst worden we overvallen door het lawaai: het wegrestaurant omvat een grote ruimte met heel veel tafels en stoelen die bijna allemaal bezet zijn door wegwerkers, zakenmensen en wat gezinnen. 

De persoon achter de balie vraagt aan ons nogal onvriendelijk wat we komen doen. Ik zeg , eh, iets drinken. Hij vraagt: wat dan? En gaat vervolgens een ander helpen/ 

Lekker, hebben wij weer. 

Maar goed wij willen wat eten en drinken en ondanks de ongastvrije ontvangst vinden we het ‘eetlokaal’ ook wel spannend. De man komt terug en ik zeg hem dat we willen eten. Hij loopt netjes mee naar een tafel en we gaan zitten. We nemen het menu van de dag en eten prima! En een herrie!!!! Niet normaal. Al die kwetterende Spanjaarden; het lijkt wel of ze een wedstrijdje doen wie het hardst kan praten.  

We waren blij dat we er gegeten hebben want het was grappig en goed!! 

O Señor! 

Ik zit in de wachtkamer bij de huisarts. Er zitten nog een paar dames en ik ben de enige man. Één van de dames zit regelmatig te zuchten en zegt dan “oh Señor”. Moet je je voorstellen: <doodse stilte>….ZUCHT + Oh Señor. En dat 2 maal per minuut. 

Eerst dacht ik: “wat moet ze van mij, ik ben ook patiënt hier”. Ze keek mij ook niet aan als ze weer eens “Oh Señor” zei.  

Weet iemand al wat ze bedoelde?? Mail het naar info@rinaperry.es  

Nette dickpic 

(zonder toelichting)

Gratis Spaanse TV 

Ja ja, in Spanje kun je gratis TV kijken. Ik kwam erachter dat de coax aansluiting in de muur een signaal geeft. Even m’n vingers er tegenaan houden en ik hoorde stemmen in mijn hoofd.  

Nee onzin, natuurlijk; mijn docent Spaans vertelde dit. 

Coax kabel gekocht, TV aangesloten en ja hoor; Het nieuws, kinderprogramma’s muziek, sport zowel op radio als TV. En helemaal gratis. We gaan er in de wintermaanden zeker gebruik van maken; kunnen we eindelijk (meer)oefenen met Spaans luisteren en beter begrijpen! 

De laatste aanpassing aan ons huis

Ik begon deze Blog op dinsdag te schrijven met de mededeling dat ze waren begonnen met het vervangen van de kozijen. Het is nu Donderdag 26-9, 17.15 uur en ze zijn nog bezig. Het huis is een stofzooi; de kozijnen zitten erin. En nu nog de horren plaatsen en het afwerken . Er waren 2 dagen begroot in de offerte; het worden er wel 4. Wij zijn er wel klaar mee!! In ieder geval is dit het allerlaatste ‘grote’ ding wat we aanpakken. Aanstaande woensdag komen ze terug en dan is er nog 1 dag werk denken wij. Zelf zeggen ze nog een paar uurtjes. 

We zullen zien. Hier vast een paar foto’s. De volgende keer laten we zien dat het klaar is. (wij zijn er ondertussen helemaal klaar mee) 

Je kunt goed zien wat een stofzooi het is. En dat door het hele huis!!!

 Tot slot 

Dit was het dan weer voor deze keer. De herfst is dus begonnen en daarmee zijn de temperaturen nu heerlijk onder de 30 graden gezakt. We zien zo langzamerhand de eerste ‘overwinteraars’ aankomen. Daarover de volgende keer meer. Voor nu sluit ik af met onze dagelijkse leus:

 

 

 

 

In deze blog sta ik stil bij ons 1 jarig jubileum in Spanje, kijken we (kort) terug op onze Kleine Europatour richting Nederland en v.v., praten we over een gladde hond, stan we stil bij de hitte, komen er ‘mannen in witte pakken’ langs, vertel ik iets over het feest van de Moren en Christenen in Guardamar, de landing van een luchtballon zo voor ons gezicht en praten we je bij over de gezinsuitbreiding

 

 

1 jaar Spanje!!

Op 11 augustus j.l. waren we hier precies 1 jaar. Een jaar dat is omgevlogen. Na zo’n jaar is het altijd goed om te kijken of het leven hier ons dát brengt wat we ervan hadden verwacht. Nu wisten we niet zo goed wát we dan moesten verwachten, het was (en is) voor ons meer een avontuur waarbij we nieuwsgierig waren (en zijn) wat het ons allemaal zou brengen (en nog gaat brengen). Maar als je ons vraagt: heb je het naar je zin dan is het antwoord 

En natuurlijk zijn er altijd dingen die minder leuk zijn of waarbij je denkt mmmmm; maar ja het is: ’s lands wijs ‘ lands eer, doorademen en weer verder!

 

Maar eigenlijk genieten we hier iedere dag weer van alles; Neem alleen ons uitzicht: iedere dag weer een andere zonsondergang en ook iedere dag een klein aantal dezelfde mensen die op dezelfde manier lopen, oversteken, kijken, fietsen, noem maar op. Als ik het zo opschrijf is het totaal niet leuk maar als we hier zitten te ontbijten op het terras en we zien een ‘bekende’ aankomen is het écht gieren als je op de seconde af kunt voorspellen wat en hoe iemand iets gaat doen. Een leuk concreet voorbeeld is het verhaal van ‘De gladde hond’ (of de neurotische hondenbaas). Iedere dag klokslag 7.58, komt er een man met een hond aanlopen. Ze lopen aan onze kant van de weg, steken over bij het zebrapad en houden stil voor het stenen bankje recht tegenover ons terras. De man pakt uit zijn tasje een soort van washand en gaat op zijn gemak heel systematisch zijn hele hond staan < tja wat doet ie nu eigenlijk> op te wrijven, af te vegen, te poetsen, af te stoffen; ik weet het niet. Maar feit is dat-ie het doet. 

Iedere dag, zelfde tijd, zelfde actie. Om 8.07 is -ie klaar, ze steken weer over en lopen verder aan onze kant van de weg. Je zal die hond maar zijn. 

Omdat we zo genieten van onze uitzichten laten we je graag meegenieten.

 

Onze Kleine Europatour

Bracht ons door Spanje (uiteraard), Frankrijk, Luxemburg, België en eindigde in Nederland. We hebben genoten van het reizen, ons korte verblijf in Luxemburg en uiteraard ons langere verblijf in Nederland. Mocht je het hebben gemist: we hebben een reisverslag bijgehouden op Polarsteps. Dit kun je vinden via deze link (opent in nieuw venster)

We hebben een leuke serie foto’s gemaakt die we nog niet geordend hebben. Als we dat hebben gedaan publiceren we ze via myalbum.com ; in een volgend blog plaats ik de link daar naar toe.

 

Hitte in Spanje

Tja we wisten natuurlijk dat de zomers in Spanje warm zijn. Warm, droog, vochtig en lang en warm en droog en vochtig en lang. De klimaatverandering is hier toch ook duidelijk merkbaar wat betekent dat meet name de factor ‘warm’ behoorlijk hoog is. Sinds begin juli is de temperatuur niet onder 30 gr. Celcius geweest. Iedere dag tikt de thermometer de 33-35 graden wel aan. Met uitschieters naar soms 40 of meer. We hebben dus altijd een hitteprotocol hier en dat betekent: genoeg drinken, vooral niet druk maken en als het vandaag niet gaat dan misschien morgen wel. De nachten zijn ook warm.

Vaak is het ’s ochtends om 6.00 uur het koelste; zo’n 23-25 graden Celsius. En toch slapen we heerlijk. De airco is geprogrammeerd. Vanaf 01.15 uur gaat de airco iedere

1,5 uur voor een half uurtje aan. Op deze manier is het heel goed uit te houden en slapen we dus super goed!!

Ik (Perry) heb ook nog wat (extreme?!) maatregelen genomen. Mijn haar is er af. Tot op het bot zou je bijna kunnen zeggen. Heerlijk luchtig. Rina zet iedere week de tondeuse erop. Dat houdt het kort en koel!

Ja, het is dus heet en Nee, dat is niet erg. Vandaag (14 augustus) hebben we een tussendag. (zo noemen wij het) Het heeft zo waar geregend (hoera!!) de temperatuur is gezakt naar zo’n 26 graden (lekker koel zeg!!) en ik kan gewoon binnen aan de computer deze blog  schrijven (weliswaar met een losse ventilator op een meter afstand die op mijn lijf blaast). Heerlijk toch!! Wat een weelde!! En nooit gedacht dat een regenbui zo welkom zou zijn bij ons. !!!  

Mannen in witte pakken

Je maakt hier wat mee zeg. Zitten we aan de koffie op ons terras zien we opeens 2 mannen in witte pakken op straat struinen. Ze hebben een soort van reservoir op hun rug waaruit ze iets op straat spuiten. Het lijkt net of ze aan het ontsmetten zijn.

Zou er iets aan de hand zijn? Is er gevaar? Waarom weten wij dat niet?

Geen paniek!!! De mannen zijn er om het onkruid tussen de straatstenen te verdelgen. Ook belangrijk!! Het heeft niet geholpen, het onkruid groeit er weer. Misschien komen de mannen binnenkort wel weer. Want dát zit er wel in. Hier in Spanje wordt vak lang stug doorgegaan op de ingeslagen weg. Waarom zou je het anders doen als de huidige manier ook niet werkt? Ach, ‘ook dit is Spanje’ zeggen we dan tegen elkaar. En we glimlachen.

 

Landing van luchtballon

Wellicht weten jullie nog van de landing van de maan op de top van een berg. 

Nou die berg is erg populair. Onlangs kwam er een luchtballon langs die ook op díe top wilde parkeren. Gelukkig kon ik dat op hét moment op de gevoelige digitale plaat vastleggen. 

Moren en Christenen

In Spanje wordt op verschillende plaatsen op verschillende momenten herdacht dat de Moren en de Christenen in het verleden elkaar aardig op de schop hebben genomen. In Guardamar wordt dat groots gevierd gedurende ruim een week. Dit jaar vanaf 19 juli. Wij hebben veel (niet alles) gezien van optochten en processies. Iedere avond was er wel iets te doen en een optocht duurde wel zo’n 4 uur. Wij hadden geen stoelen gereserveerd langs de kant. Spijt van!!!! Volgend jaar doen we dat wel. Kost bijna niks en je houdt het veel langer uit!

Uiteraard heb ik veel (heel veel) foto’s gemaakt. Maar nog niets mee gedaan (iets met hitte in huis). Zodra de reportage af is zet ik de link in een volgend blog.

Om wat meer te weten te komen over de schermutselingen van Moren en Christenen verwijs ik je graag naar een website via deze link (opent in een nieuw venster)

Wil je vast wat zien? 

Via de volgende linkjes kun je alvast (onbewerkt) filmmateriaal bekijken.

Film 1
Film 2
Film 3
Film 4
Film 5
Film 6
Film 7
Film 8 

De gezinsuitbreiding

De jonge katten die hun domicilie aan de overkant van de weg hebben zijn niet onopgemerkt gebleven. Vele mensen komen naar ze kijken en ze worden door een groepje vrijwilligers dagelijks voorzien van vers water en voeding. Vooralsnog blijven het ‘wilde katten’ hoewel we toch ook wel zien dat ze wat rustiger zijn wanneer ze door mensen worden benaderd. Helaas zijn he niet de enige jonge katten in de buurt. Er lopen er velen! En hoewel het schattig is om te zien is het ook wel een beetje een probleem voor de stad (dorp). Wordt vervolgd.
      

 

 

En dat was dan het laatste item van deze blog. Wij gaan weer vrolijk verder met rustig aan doen en wensen jullie allen lekker weer, fijne vakantie en tot later maar weer!! ¡Hasta Luego!

Op de valreep voordat we op reis gaan richting Nederland een blog over onze belevenissen hier in het (soms snikhete) lekker warme Guardamar.

 

De afgelopen periode heeft vooral in het teken gestaan van afbreken en opbouwen. Maar daarnaast hebben we nog wel meer te vertellen: Het (hopelijk) laatste(???) deel van de dokterssoap, onze komende reis naar Nederland, Een weekend Cartagena, Gezinsuitbreiding, hoge waterstand van de Segura en de Fogueres in Guardamar. Genoeg om even snel verder te lezen.

 

De verbouwing

We zijn op woensdag 29 mei gestart met de verbouwing. Nou ja ‘we’, de aannemer met zijn 2 werkmannen. Die overigens zeer hard werkten en zeer goed werk hebben geleverd!! Maar er moest nogal wat gebeuren. Vooraf denk je: ach ‘alleen maar dit en dat’ maar het was echt wel veel; Niet alleen het werk maar ook de rommel (stof!!) die iedere dag volledig werd opgeruimd! En het ongemak. Gelukkig hebben we een sleutel van onze buurman en mochten we zijn badkamer gebruiken. Hij was er (nog) niet deze weken. Dat was een hele uitkomst!! Maar goed, de badkamer is dus gestript en weer opgebouwd; 4 houten deuren die ‘normaal’ open gaan zijn vervangen door glazen schuifdeuren. De ramen van bijkeuken en badkamer zijn vervangen door glasblokken waarvan er 1 open kan. En er is een gat in de buitenmuur gemaakt en hierin zijn 4 glasblokken geplaatst. Zo hebben we opeens een heleboel licht in huis. Nu valt dat nog niet zo erg op maar in de winter zal dat (erg) super zijn. Hieronder wat foto’s van vooraf en na. Wij zin er in ieder geval heel content mee. Het is heerlijk douchen in een Caribische omgeving kan ik je zeggen! Om het echt goed te zien moet je maar een keer aankomen. Altijd welkom!

 

De keuken voor en na plaatsing van de glasblokken

Alle deuren die werden vervangen door glazen schuifdeuren

De badkamer vlak voor en tijdens de strip-fase

Het uiteindelijke resultaat van de badkamer. (de foto op de muur is door de gebruiker zelf gemaakt in Cuba)

De verbouwing is uitgevoerd door een geweldig bedrijf: DAT interior design. Een bedrijf gerund door een Belgisch / Nederlands echtpaar met Spaanse werknemers. Wij zouden ze iedereen aanraden!! Klik op het kaartje en je komt op hun website.

 

 

Nu zijn we bijna klaar met vernieuwen / verbeteren. In September vervangen we onze schuifdeuren in woon-, slaap- en werkkamer. IJzeren frames (kozijnen) worden vervangen door PVC en het enkelvoudige dubbelglas van 0,5 cm wordt vervangen door triple glas. Zo hopen we de warmte in de winter binnen te houden (of de ‘kou’ buiten). Tot slot ‘krijgen’ we een nieuwe voordeur. Een veiligheidsdeur, brand en braakwerend. En dát is dan ook echt het allerlaatste wat we doen aan dit huis. Als het goed is wordt er 2 september gestart en zijn ze 4 september er klaar mee. (en wij ook  )

 

De dokterssoap

Ik eindigde vorige keer met de mededeling dat er een afspraak stond in het Universiteitsziekenhuis van Torrevieja. We hadden verhalen gehoord van andere (Nederlandse) mensen die zeer slechte ervaringen daar hadden. Vies, lang wachten, onbeschoft personeel. We besloten er met open vizier naar toe te gaan en ik kan je zeggen. Niks geen klachten!!! Het was er prima geregeld; mijn afspraak stond in het systeem op de juiste tijd, de receptionist was vriendelijk en het was er zeker niet vies. Alleen: de afspraak was niet met de cardioloog. Met welke specialist dan wel was mij niet helemaal duidelijk; Maar niet getreurd, we werden op tijd binnen geroepen door een zeer vriendelijke dame die wist waar ik voor kwam en zeer concrete vragen stelde. Ze merkte dat ik (wat) Spaans sprak dus ze besloot het consult maar in het Spaans af te handelen. (Ik heb nu dan ook een houten been, kwestie van verkeerd begrijpen; Grapje!!!  ) Dit ging dus prima. Ik kreeg voor 2 maanden een recept voor Repatha (het medicijn waar het allemaal om gaat), moest nog wel ff bloed laten prikken de volgende dag én de medicatie moet ik bij de ziekenhuisapotheek ophalen. En zelfs dát werd goed geregeld. Volgende dg eerst een afspraak voor het bloedprikken en aansluitend bij de apotheek. Ze blijven ons verrassen die Spanjaarden!! Lang verhaal kort: ik kreeg 2 maanden medicatie mee; op 1 augustus de volgende afspraak in de apotheek; in oktober weer bloed prikken en de vervolgafspraak bij de dokter wordt nog gestuurd. Soms gaat het zó makkelijk hier.

Met een beetje mazzel is deze soap afgerond. Maar, er komt er vast wel nog wel eens eentje. Die Spanjaarden houden immers wel van een beetje theater. En ach, wij houden ook van lachen.

 Hier is de soap dus om begonnen.

 

Op weg naar Nederland

 

Over 2 dagen, op 3 juli, gaan we naar Nederland. We overnachten in Noord Spanje en in Midden Frankrijk. Dan op vrijdag 5 juli komen we aan in Luxemburg en blijven we 3 nachten op een camping. Maandag 8 juli komen we aan in Nederland en hebben we een bungalow(tje) gehuurd bij Landal in Reeuwijk. Maandag 15 juli vertrekken we weer richting Spanje om op Donderdag 18 juli weer in Guardamar te zijn. We hopen op mooi weer. We nemen zoveel mogelijk mee!

 

Cartagena

Tijdens de verbouwingstijd vonden we het nodig om een weekend weg te gaan. Dus we besloten naar Cartagena te gaan. Cartagene ligt zo’n 90 km zuidelijker dan Guardamar, aan de kust en heeft een (militaire) haven.

We hadden een genoeglijk weekend in een, wat wij noemen, aparte stad. We logeerden in een (nieuw) hotel in een enigszins armoedige buitenwijk van de stad. 20 minuten lopen naar het centrum. We zagen veel oude huizen/gebouwen die vaak verwaarloosd waren en soms werden weder-opgebouwd. (is dit nederlands?) Mooie pleinen, leuke terrasjes, musea en kerken.

Opgravingen middenin de stad omgeven door (hyper) moderne gebouwen en/of muurschilderingen (niet op de opgravingen ). Natuur midden in de stad en in een park een jongedame die er duidelijk ‘model’ zat te zijn (foto).

Kortom, er was veel te zien, we hebben veel gelopen en schoon en uitgerust gingen we zondag’s weer terug naar onze ‘bouwkeet’ wat ons huis toen (even) was.

Het was een leuke trip, voor één keer. Niet een stad waar we snel weer naar toe zouden gaan. 

Gezinsuitbreiding

Wie had dát gedacht? Dat ik hier over gezinsuitbreiding zou kunnen schrijven. Nou, ík zeker niet, maar toch is het waar!!

Aan de overkant van de straat, aan de oever van de Segura is een vierling geboren. Hieronder een foto van het jonge spul. Ze maken het goed en op dít moment worden ze al aardig ondeugend. Hopelijk gaan ze een beetje goed leven als in-het-wild-levende-zwerfkat tegemoet.

 

Noodweer en overstromingen

Weliswaar niet bij ons maar wel vlakbij. Twee weken geleden was het in het binnenland (zo’n 40 km bij ons vandaan) vreselijk noodweer. Bomen vielen om, heel veel hemelwater in korte tijd, overlopende putten en auto’s doe als ongeleide projectielen in het rond zwommen. Wat wij er van hebben gemerkt: de waterstand van de Segura is flink gestegen. We zagen meestal zo’n 20 cm  bruine stengel van het riet aan de waterkant en er was nauwelijks natuurlijke stroming. Na het noodweer ‘kregen’ wij veel water uit de buurt van Murcia (waar het bar en boos is geweest). De Segura loopt ook bij Murcia; Het water steeg dus en we zagen zowaar een sterke stroming ontstaan. Op de foto zie je het hogere water (let op de bruine rand van het riet) De zichtbare vastgelegde beweging is de eerdergenoemde stroming. Voor slachtoffers vervelend maar voor onze omgeving (lees: natuur) erg prettig dat we weer wat extra water hebben.

 

Fogueres Guardamar

De Fogueres is een feest in Spanje wat een beetje te vergelijken is met de midzomernachtfeesten die elders in Europa worden gehouden. De zomer wordt verwelkomd met dans, vuurwerk en fikkie stoken. Dat fikkie stoken moest dit jaar met mate gebeuren in verband met de droogte. Wat De Fogueres precies zijn is lastig uit te leggen; Via deze link kom je er meer over te weten. 

Via deze link  lees je er meer over maar dan gericht op Alicante (beide links de moeite waard!)

Op de maandag (25 juni), was de zogenaamde Mascletá. Dit is een vuurwerkshow die overdag wordt gehouden. Meer van weten? Deze link.  vertelt je er meer over.

Van de Mascletá in Guardamar heb ik een filmpje gemaakt. Via deze link kun je het filmpje zien. (wordt geopend in een nieuw venster)  Fogueres2024.MOV

En zo ben ik aan het eind van deze Blog gekomen. 13 uur voordat we vertrekken naar Nederland is-ie af. Ja, ja soms is het hard bikkelen voor een pensionado.

Wil je ons nu volgen tijdens onze reis? Dat kan via Polarsteps. Gebruik dan de volgende link : https://www.polarsteps.com/PerryVanNiekerk1/11858447-kleine-europatour-esp-fra-lux-bel-hol?s=35BE9649-1944-4D54-8B1C-60C1FE68E6A1

Je kunt natuurlijk ook een account op polarsteps maken en ons (mij) volgen; mijn accountnaam is Perry Van Niekerk. Onze trip heeft de naam Kleine Europatour meegekregen.

We kijken er naar uit!! We gaan allebei oud-collegae zien, ik ga naar de diplomering van de klas waarvan ik tot aan mijn vertrek mentor was. Uiteraard gaan we de familie zien (en daar gaan we zaterdag mee uit). En zowel de heen als terugreis zien wij als vakantie. Dus niet al te lange stukken, leuke, goede hotels en gewoon genieten.

Allemaal een hele fijne vakantie en tot later weer!!
PS: de herkenningsfoto  van deze blog is gemaakt op de markt van Almoradi. De man stond zo verliefd naar z'n bananen te kijken !!

Weer eens tijd voor een update. Nog steeds ’vliegen’ de dagen hier voorbij. Voor je het weet ben je weer een week verder. En bijzonder, vanaf deze maand is alles qua jaargetijde nieuw voor ons. We waren hier nog nooit in deze tijd van het jaar. Dus nog meer nieuwe dingen ontdekken. Als we iets  bijzonders meemaken delen we dat vanzelf in deze blog. 

Deze keer neem ik je mee naar onze badkamer, vieren we de Hollandse Koningsdag in Spanje, blik ik terug op de week dat Nicole en Patrick & Kids hier waren, hebben we regen en bliksem, volle maan in de ochtend met wat #spanjespam, showen we onze elektrische fietsen, nemen we je mee naar een motorfeestje en een straatwaterballet, unieke foto’s van De Hop en ons bezoek aan Tabarca.

Bezoek kinderen 

Vanaf 23 april waren Nicole, Patrick, Merel en Roos hier in Guardamar. Ze hadden een appartement in hetzelfde complex als waar Mildred & Co in oktober j.l. zat precies 1 etage hoger.

We zijn met een gehuurde auto de hele week met elkaar op stap geweest. Torrevieja, Alicante, Elche, picknick, eekhoorns kijken, Uit eten, ijs eten en…. Zwemmen in het buitenbad van het appartementencomplex (Roos, Merel en Patrick; de bikkels!!) Ik vond het nog veel te koud daarvoor!! Natuurlijk hebben we ook Koningsdag gevierd (zie onder dat kopje). Een leuke week die alweer snel om was.

 

Regen en bliksem 

De week dat de kinderen hier waren was de week dat er regen en bliksem was. Het was niet koud maar soms wel (zwaar) bewolkt en forse buien die ook a weer snel wegtrekken. Al met al is er volgens de mensen hier in Guardamar behoorlijk wat gevallen; Was niet leuk voor de vakantiegangers maar voor de natuur een zegen.

 

De dokterssoap

De cardioloog blinkt nog steeds uit in niet-bellen dus ben ik maar weer eens naar de huisarts geweest. Ze keek erg geschokt na mijn verhaal. Ze zei dat ze direct een email zou sturen aan de cardioloog. Ik moest maar naar het ziekenhuis gaan en bij een bepaalde afdeling een klacht indienen.

Tja, dacht ik; ik ga daar een beetje gekke Henkie spelen. Ik zag het al helemaal voor mij: ik in mijn beste Spaans uitleggen wat er aan de hand is en de persoon achter de balie doet net (of is) of ze gek is. Oké, misschien een beetje vooroordeel, maar ondertussen heb ik al wat ervaring met de zorgambtenaren opgedaan. Dus dát ging ik niet doen. Ik heb een paar weken gewacht op actie van het ziekenhuis; de huisarts zou immers een email sturen. Helaas, geen reactie. Vorige week toch maar een brief (in het Spaans) geschreven aan de afdeling ‘klantcontacten’. Brief na laten kijken door Docent Spaans en hoppa afgelopen maandag heb ik de brief gemaild.

En wat denk je…… Tatatata: afgelopen dinsdag een telefoontje: Volgende week dinsdag om 15.00 uur een afspraak met de cardioloog. Kreeg er zowat een hartverzakking van. En… een half uur later een email van de afdeling ‘klantcontacten’: Ze hadden het onderzocht en omdat ik al een afspraak met de cardioloog heb doen zij verder niets. Bijzonder hè?!! : in Spanje gebeuren écht wonderen.

Dus met een beetje mazzel krijg ik volgende week eindelijk een recept voor mijn juiste medicatie. Het kost wat, maar dan heb je ook wat (hoop ik). Wordt vervolgd!!

 

Volle maan in de ochtend 

Op de dag nadat ik  de vorige Blog schreef waren we ’s ochtends (erg) vroeg wakker. Ik keek naar buiten en zag een volle maan die aan het verdwijnen was. (dat doet d emaan meestal in de ochtend).

Dit had ik nog nooit gezien. Bijgaande foto op diverse social media geplaatst. Meer dan 500 likes en ook reacties van mensen die dachten dat het een ‘photoshopper’ was. (nu vraag ik mij af waarom je dit zou photoshoppen, maar goed die mensen heb je blijkbaar) Maar déze foto is 100% zoals het was en ik vind ‘m super!!

 

Zonsondergang 

In het kader van #spanjespam toch ook maar weer een zonsondergang. Iedere avond is-ie anders en vaak  van een zo verbluffende schoonheid dat we iedere avond wel kunnen fotospammen. Maar dat besparen we je. ¡Disfruta esta foto!

Koningsdag in Spanje

Hollandse Koningsdag wordt in  Spanje op diverse plekken gevierd. We waren uitgenodigd op de ambassade, maar ja, die is in Madrid. Toch zo'n dikke 500 km verderop. Maar... In Benijofar is een grote Hollandse Kliek (waar we nooit mee omgaan) die op koningsdag doen alsof Spanje van hen is. (positiever kan ik het niet opschrijven) Toch maar met de (klein)kinderen erheen geweest. Net als vorig jaar was even tussen de kramen lopen genoeg voor ons. Daarna zijn we in het plaatselijke park geweest waar we aan de koffie zijn gegaan. Wel grappig dat we allerlei mensen in het Oranje tegenkomen. En zeker niet allemaal Hollands!!

 

Electrische fietsen 

Hoewel we niet in het hooggebergte wonen is fietsen niet altijd een lollige aangelegenheid. De bergen zijn én steil én hoog en dus zwaar om te beklimmen op de fiets. DUS: wij op zoek naar electrische fietsen. En het bloed kruipt overal (vrij gebruik van het spreekwoord) We vonden een Nederlandse fietsenzaak en kochten daar een electrische fiets van Hollandse makelij. Het kost wat maar dan heb je ook wat!!! Wat een genot!! We zijn dik tevreden en hebben al diverse ritten gemaakt!

 Proefrijden

 

Soms zijn beelden niet wat het lijkt......

De Hop 

Wat is nu weer een Hop? Dat is een vogel die ik nog nooit had gezien; laat staan dat ik er van gehoord had. Maar Rina wel. En onlangs toen we door het bos liepen zagen we er twee!! Een bijzondere vogel! Ik had (helaas) alleen de iphone bij mij om te fotograferen. Maar ja, beter iets, dan niets. Wil je meer over De Hop weten? Klik Hier (opent in nieuw venster)

 

Waterballet 

Ga je ff boodschappen doen is er een waterballet op straat. Een stuk verderop in onze straat wordt en appartementencomplex gebouwd. En blijkbaar ging er iets fout bij het aanleggen van de waterleiding. 

Op zich niet zo spectaculair ware het niet dat éen van de twee mannen die ermee bezig waren een sprint nam naar het eind van de straat een put opentrok en tot de ontdekking kwam dat er geen afsluiter zat. Hij moest aan het andere uiteinde zijn; Zo’n 300 meter verderop. Dus teruglopen naar de spuitende waterleiding, dan de auto starten naar het andere eind rijden, put openen en hoofdkraan dichtdraaien. Het duurde even, maar dan heb je ook wat. Of eigenlijk niets; want het waterballet was over. En de waterdruk in de tussenliggende huizen was 0. Maar dat duurde maar even.

Motorfeestje 

De eigenaren van de Beach Club in de haven (een kilometer verderop) dachten                 “ kom we houden een motorfeestje” . De weg langs ons appartementencomplex is de enige weg die daar naartoe leidt. Dus op zondag 19 mei hebben we honderden motoren (2x) voorbij zien (en horen) komen. Eenmaal geparkeerd bij de Beach Club ha iemand het idee om alle motoren tegelijk te starten .Voor de liefhebbers ook op film; (3 filmpjes; openen in nieuw venster)

filmpje 1  filmpje 2     filmpje 3

 Naast de herrie was de benzinedamp ook heftig. Op het gebied van milieu(verbetering) kunnen de Spanjaarden nog wel een paar stappen maken!! Maar ach, kniesoor die erop let. De motorjongens en motormeisjes hadden lol!!

 

Weer eens toerist zijn

Vorige week waren we weer eens  ‘de toerist’.  We zijn naar het eiland Tabarca gevaren. Vanaf Santa Pola (zo’n 17 km noordwaarts vanuit ons dorp) kun je de boot nemen naar dat eiland. Het is klein (1800 meter x 400 meter), leuk om overheen te lopen, en grappig om gezien te hebben. Het was er nu nog aardig rustig maar in het hoogseizoen gaan er honderden mensen per boor naar toe. En er varen dan wel 20 boten per uur er heen.

Er zijn mooie stranden, leuke baaien, heel helder water dus snorkelen is goed te doen daar en heel veel terrasjes die niet échte Spaanse prijzen hanteren. Het is nog geen west-europa maar t neigt er naar. Wij vonden het wel leuk om gezien te hebben en wanneer je in die buurt op vakantie bent kun je het missen maar als je toch verder niks hebt: zeker doen.

Onze Badkamer

Daar is niet zo veel over te melden. Gisteren is begonnen met de badkamer verbouwen en nog wat meer aanpassingen in huis. 

We gaan ervan uit dat we in de volgende blog de foto’s van ‘oud en nieuw’ kunnen laten zien. De badkamer is gestript en nu gaan ze weer opbouwen.

 

Dit was het weer voor deze keer. De volgende blog zal w.s. gereed zijn voordat we in Juli naar Nederland vertrekken.  

Tot die tijd voor iedereen een groet en we blijven het goede weer ook richting Nederland sturen.  

Zo vlak voordat we voor de 3^e keer bezoek uit Nederland krijgen een (korte) bijpraat-blog.

 

Semana Santa

In de vorige blog verteld elk over Semana Santa. De week vóór pasen waarop iedere dag een deel van het lijdensverhaal van Jezus wordt uitgebeeld en verteld afgesloten met een Processie. We zijn begonnen op palmzondag (de zondag voor pasen). In de ochtend een processie en ’s avonds zou er ook ng een processie zijn. En wat gebeurt er….. Juist in de avond gaat het regenen. Niet een beetje, nee gewoon lekker plenzen. Het was echter helaas zo nat dat de hele processie is afgeblazen. Wel vervelend voor al die vrijwilligers en al die kinderen die omgekleed en wel al helemaal klaar stonden. Maar ja, al het goede komt van boven zegt men wel eens (al weet ik niet of ze dat in Spanje ook zeggen)

Op maandag was er een goed gespeeld stuk te zien en was er een processie. Het was droog dus alles ging door. Via deze link {opent in nieuw venster] zijn de foto’s van de zondag en maandag te zien.

En de rest? Die komt volgend jaar. Vanaf de dinsdag ben ik ziek geweest; griep, maag-darmklachten, algeheel onwel. Heeft een paar weekjes geduurd. Nu weer helemaal in orde, maar de plannen om alles van de Semana Santa vast te leggen gingen dus niet door. Nou ja, volgend jaar is het weer pasen. De link volgen is de moeite waard. Je komt er ook een paar filmpjes tegen.

 

Een Cardioloog die niet kan telefoneren?!

In de vorige blog gaf ik aan dat de Cardioloog mij zou gaan bellen. Op dinsdag om 12.00 uur ongeveer. Nou weet ik ondertussen dat wanneer een Spanjaard zegt ‘ongeveer’ er automatisch een grote marge wordt bedoeld. Dat kan zelfs wel oplopen tot 2 dagen. Het is nu bijna 4 weken na ‘dinsdag om 12.00 uur’ en er heeft geen Cardioloog gebeld. Hier word ik nu echt schijtziek van (o nee, dat had ik al gehad). Maar dit is echt belachelijk. Het schijnt zo af en toe wel vaker voor te komen. Kwaliteit van de gezondheidszorg in Spanje is prima zegt men. Alleen voordat je een arts ziet of spreekt kan wel ff duren.

De medicijnen die ik nodig heb en waarvoor de Cardioloog formeel toestemming moet geven heb ik maar weer in Nederland besteld. Dochterlief neemt ze volgende week mee hierheen. Heb ik in ieder geval weer voor 3 maanden medicatie. In juli gaan wij weer naar Nederland; in het ergste geval kan ik dan zelf weer een voorraad halen. Hoewel ik hoop dat het tegen die tijd hier geregeld is. Tja Spanje, je moet soms een heeeeel laaaaaaange adem hebben………

 

De zomer komt eraan

We merken steeds meer dat de zomer eraan komt. De natuur ontspringt aan alle kanten. De bomen en struiken waar wij op uitkijken staan volledig in het blad en in de knop. De temperatuur neemt toe. Soms is het hier ’s nachts warmer dan overdag in Nederland. Sinds twee weken  loop ik het grootste deel van de dag in korte broek en vorig weekend (13/14 april) hebben we al heerlijk een hele middag op het strand gezeten. En dit noemen ze hier voorjaar. Men verwacht hier een hete zomer; wij wachten rustig af. Tot nu toe bevalt het weer ons prima!

Aanpassing aan ons huis

Vorige week is begonnen met de tweede grote aanpassing. Het aanleggen van glasgordijnen op/aan een deel van het terras.

De oude situatie:

Ons terras heeft de volgende vorm

Blauw is wat je ook wel ‘balkon’

noemt (en op bovenstaande foto's staat) en groen is de rest van het Terras

 

Om het blauwe deel is glas geplaatst;

Het oranje streepje is een vaste

glazen wand

Het blauwe streepje (rechts) zijn 2 schuifdeuren voor de toegang tot het terras

De dikke groen streep bestaat uit 7 glijdende glazen delen die die kant geheel

of gedeeltelijk kunnen afsluiten.

Kortom, in de winter, die ook hier soms koud is, kunnen we de koude westen en noordenwind ‘buiten sluiten’. Hierdoor zal het in huis ook behaaglijker worden. En nu hebben we er ook al genot van. De wind uit het Noorden  kan erg fris zijn. Glazen schuifdeuren dicht, aan de lange kant alles open en we zitten heerlijk in de zon en uit de wind.

Zoals je op de foto’s kunt zien is het net of we er een kamer bij hebben. Een ‘soort’ van Serre zeg maar  .We zijn er erg tevreden over.

 

Het is nu Dinsdag 23 april; Vanavond  komen Patrick, Nicole, Roos en Merel voor een week. Ze verblijven in  een appartement op een paar minuten lopen van ons vandaan. Gezellig!!! In de volgende blog zal ik daar vast wel iets over kunnen vertellen.

 

Voor nu laat ik het hierbij. Tot later!!! Hasta Luego!