Een dikke 5 weken geleden dat ik de laatste blog maakte. Het lijkt de dag van gisteren. Op de één of andere manier vliegt de tijd. Soms lijkt het alsof we veel doen en soms ook niet. Maar ach, dat maakt ook niet zo uit. Niemand controleert ons, we hebben geen 'baas' en toch inkomen. wat wil je nog meer. 
In deze blog neem ik je onder andere mee op onze reis naar Sevilla, , komt er een vervolg op de 'spannende' doktersserie die ik hier ben gestart, praat ik je bij over onze huisaanpassingen, laat ik je maar weer eens een schitterende zonsondergang zien,  maak ik onze nieuwe reisplannen bekend en laat ik wat zien van het begin van de Semana Santa.

Onze reis naar Sevilla

De vorige blog eindigde met de plannen voor deze reis. De reis hebben we gemaakt en  we hebben genoten. gewoon leuk en lekker om in onze auto over de Spaanse wegen te crossen. Te genieten van het uitzicht (voor zover dat kan tijdens het rijden) en vooral geen haast hebben. gewoon lekker de tijd hebben. Ik moet zeggen voor mij is dat ook nog wel (nog steeds) vreemd. Rina is al wat langer uit het arbeidsproces en dus daar al (beter) aan gewend.  Maar ach, een luxeprobleem zullen we maar zeggen.
Om deze blog leesbaar te houden verwijs ik voor ons reisverslag (met wat foto's) naar Polarsteps. Via deze link (opent in nieuw venster) kun je onze reisbelevenissen volgen. Ook onze reis in januari j.l. naar Gouda is beschreven op Polarsteps.


Semana Santa
Semana Santa, de week voor pasen, is voor veel Spanjaarden een belangrijke week. De week begint morgen (zondag, palmpasen) met in de ochtend een palmprocessie en 's avonds een processie over een deel van het paasverhaal. Iedere dag van de week is er ';s avonds een processie over een deel van het paasverhaal. Met als hoogtepunt volgende week zondag, 1e paasdag. Ook dan is er een feestelijke grote processie. Wij gaan Iedere dag even kijken (en foto's maken). Ik maak een apart digitaal fotoalbum wat via een link in deze blog te bekijken is. HIER KOMT DIE LINK TE STAAN. Ik zal dan dagelijks de foto's aanvullen
Vorige week zondag (17 maart 2024) was er een soort van inwijding van het paasfeest/Semana Santa. Daar heb ik een filmpje van (kort). Hier is de link; (opent in een nieuw venster)

De week dáárvoor (10 maart) liepen we in het park en was er een oefensessie van het muziekkorps. Gewoon in de openlucht. Zo gaat dat hier.

Oefenen in het park


24-3-2024

24-3-2024

24-3-2024

24-3-2024

24-3-2024


24-3-2024

24-3-2024

24-3-2024

Op bezoek bij Dr. Cava
Dr. cava is de naam van onze huisarts alhier. Wie de kern is vergeten: ik moet nog 1 medicijn op recept krijgen hier. Dit moet via toestemming van de cardioloog en Dr. Cava houdt mij om de een of andere reden een beetje aan het lijntje. Omdat mijn voorrad op was heb ik de laatste ker dat ik in Nederland was zelf voor 3 maanden medicatie geregeld. 
Vorige week had ik weer een afspraak met Dr Cava. Hopelijk zou ze het nu geregeld hebben.
Bij binnenkomst gaf ze mij een bigsmile. Dat deed ze de andere keren ook dus ik was op mijn hoede. "Petrus, i did it" zei ze tegen mij. Nu ben ik eigenlijk helemaal niet nieuwsgierig naar wat ze doet in haar vrije tijd maar in dit geval wilde ik toch wel meer weten. "I had contact with the cardiologist"  Er kwam enige hoop bij mij op. "He wants to see you" Weg hoop.
De cardioloog wil mij dus zien vóórdat -ie het medicijn gaat voorschrijven. De afspraak daarvoor zal ik via een sms toegestuurd krijgen. Op mijn vraag of dat lang gaat duren zegt ze: "2 o 3 semanas" Twee of drie weken dus. Het is nu bijna 2 weken en er is nog geen afspraak. Ben bang dat het nog even gaat duren. Ik heb dit nog niet geschreven of de telefoon gaat. Het ziekenhuis aan de lijn. Morgen om 12.00 uur bij de Cardioloog een afspraak. Hoe is het mogelijk. 5 minuten later weer telefoon; weer het ziekenhuis. Ik hoef niet te komen. De arts gaat mij bellen. Of de arts Engels praat weet de dame aan de telefoon niet. Een poco zegt ze. Samen met mijn poco Español moet dat lukken!! Wordt vervolgd

Zonsondergang
We geneiten nog steeds vrijwel dagelijks van de zonsondergang. Iedere keer weer een levend schilderij en altijd weer anders. Omdat het zo mooi is delen we er hier weer twee.





Huisaanpassingen
Vorige week is de eerste aanpassing gemaakt. Op ons terras is een grote kast gemaakt. Helamal op maat uitgevoerd. Hebben we lekker de ruimte om onze spullen netjes op te ruimen; En ook kunnen onze tuinspullen erin wanneer het weer eens gaat stormen. Die stormen zijn er regelmatig en ze zijn soms best heftig. Makkelijk wanneer we onze stoelen en tafels niet meer vast hoeven te sjorren; Ze kunnen nu hoppekee de kast in.

De bouw van onze kast in 12 stappen























Alle kieren en gaatjes zijn dichtgekit én getetst. Want na het kitten hadden we regen. Alles is waterdicht!!! Toch wel lekker ook al hebben we weinig regen hier.

Binnen een paar weken wordt een deel van het terras 'beglaasd' ; We krijgen daar en zogenaamd glasgordijn. Een soort schuifwand van glas wat een hoop wind (die stormen dus) en kou (in de winter) zal tegenhouden. Het kost wat maar dan heb je ook wat. Feitelijk bouwen we ons huis uit met en serre.

Ergens in mei komt de grootste klus eraan. De badkamer wordt verbouwd; bad eruit, douche erin, nieuwe toilet, muren en vloer cementeren én en nieuw raam van glasblokken (die ook nog open kunnen draaien). Daarnaast worden 4 houten deuren in huis vervangen door glazen schuifdeuren, wordt het raam in de bijkeuken vervangen door een raam van glasblokken én wordt in onze keukenmuur een gat gemaakt waarin ook glasblokken komen. Hierdoor valt er extra licht in. Als je het zo opschrijft lijkt het niet veel maar ze zijn toch zo'n twee weken bezig. En dat zijn geen Spaanse weken.Het is een Hollands bedrijf met (meestal) Hollandse gewoonten. Soms is dat toch wel handig.

Reisplannen
Op donderdag 4 juli gaan we met de auto richting Nederland. Na een eerste stop in Frankrijk  (Béziers) reizen we naar Luxemburg waar we vanaf5 juli voor 3 dagen een caravan huren.
Op maandag 8 juli reizen we verder en komen we aan in Reeuwijk waar we een week een bungalow huren. In die week bezoeken we 'iedereen' weer eens, houden we nog een bijeenkomst met de family, gaat Perry nog ff wat dokters bezoeken (APK-tijd) en nog 2 diplomeringen van oud-studenten bezoeken. Kortom we zijn 'druk' die week. Maandag 15 juli gaan we weer op huis aan. We overnachten 3 x onderweg en zo komen we18 juli weer in Guardamar aan. 

Semana Santa
De Heilige week in Spanje. Ik schreef al eerder dat de week in Guardamar al is ingeluid. Gisteren, zondag 24 maart, was het Palmzondag en was er 2x een processie. In de ochtend het binnenkomen van Jezus in de stad toegejuichd door het volk die met Palmtakken zwaaiden (Palmpasen). De fotoreportage vind je hier (opent in een nieuw venster).
Zondagavond was de 'Processie van de Mantillas'. (wil je weten wat een Mantilla is: volg dan deze link, opent in nieuw venster)
Maar helaas, wat bijna nooit gebeurt: het regende gisteravond. En niet een klein beetje; maar heel gestaag gedurende een paar uur. Alles is afgelast. Zo jammer; vooral voor al die mensen die er veel tijd in hebben gestoken. En voor al die kinderen die (toen het nog droog was) aan het verzamelen waren. En bedenk: als kind mee mogen doen aan de processie is een eer. Voor het kind én voor de (groot)ouders. 
Maar.... deze week is er iedere avond wel een processie. We gaan ook iedere avond kijken en foto's nemen. Het onlinefotoboek vul ik deze week iedere dag weer aan.


En dan nog dit...
Afgelopen zaterdag gingen we ff een bakkie doen in het dorp. Wat we niet hadden verwacht: het was hartstikke druk. Er was gewoon even een soort van Oldtimershow georganiseerd. Gewoon in de hoofdstraat (de verbindingsweg  van de ene naar de andere kant van de 'stad'), wat maakt het uit; als het maar leuk is. Groot vuur met een paellapan van 2 meter doorsnede mocht natuurlijk ook niet ontbreken. Dat doen ze dan gewoon maar hier. Maakt toch niks uit dat de halve stad op z'n kop staat!!






We gingen dus koffie drinken.
In éen van de straatjes achter de hoofdstraat vonden we een koffietentje waar we nog niet waren geweest. Ik praten in mijn beste Spaans; Dat werd niet verstaan (praat ik nou zo rot? dacht ik) Het waren Britten die duidelijk nauwelijks Spaans verstonden. Dat kan dus ook hier; en dan run je gewoon een koffietent. Wij bestellen 2 cortado en 2 toast met tomaat en kaas. We krijgen 2 cortado dat wel. Het ene kopje was groter dan het andere maar vooruit....

De toast zag eruit als een tosti ham-kaas; Foutje , Bedankt! We kregen alsnog het juiste met 1000x excuses. Dat was dan wel weer Spaans. Binnen was het trouwens een hartstikke leuk koffie-eettentje. We gaan er zeker terug. 

Dit was het voor deze keer!
Allemaal fijne paasdagen en tot later!
Hasta Luego!

De vorige Blog eindigde met de mededeling dat we een aantal dagen naar Nederland zouden gaan. Verderop wat woorden en foto's hierover. Ik begin maar met de titel "Tja dit is Spanje", iets wat we vaak moeten zeggen, horen, begrijpen. Niets verkeerds aan hoor!!(en het is zker geen klagen wat ik hier doe) Het is maar om aan tre duiden dat veel (vrijwel alles) hier anders is of anders gaat. En dat we daar wel eens 'tegenaan lopen'. In deze Blog komt het een paar keer terug.

Driekoningen in Spanje.
In de vorige blog heb ik hierover geschreven. Een belangrijk feest in Spanje. k heb ook een kleine fotoserie gemaakt. Via de volgende link kun je de foto's bekijken. (opent in een nieuw venster zodat je weer makkelijk terug kan naar deze blog) DrieKoningenoptocht

Jonge Eendjes

Zo kwamen we half januari al veel jonge eendjes tegen in het park. We weten eigenlijk niet of dit normaal is voor deze tijd van het jaar. Maar de temperatuur heeft wel een hoog voorjaarsgehalte; dus waarom niet….. In ieder geval was het wel bijzonder  want ook de Spanjaarden maakten er veel foto’s van. (en we weten nog steeds niet of het normaal is hier)

la historia continua:  Doktersbezoek

Ik (Perry) zit nog steeds in de molen bij de huisarts om een medicijn te krijgen (het recept dan) wat alleen door de cardioloog voorgeschreven mag worden. In de vorige blogs is te lezen hoe de route hiertoe is geweest. Op dit moment heb ik nog steeds geen recept; de cardioloog wil nu weer een brief uit Nederland waar in ieder geval mijn naam op staat én waarin staat dat ik dit medicijn móet gebruiken. Wanneer de huisarts die brief heeft  belt zij de cardioloog en dán gaat de cardioloog toestemming geven en wordt het recept geschreven. Ik geloof er niks van!!!

Daarom had ik geregeld dat ik de medicatie in Nederland kon ophalen. Volgens het een of andere verdrag heb je daar als geëmigreerde Nederlander recht op. En dat is maar goed ook. Want als het aan het systeem hier ligt zijn mijn vaten allemaal dichtgeslibd wanneer ik eindelijk eens dat medicijn hier kan krijgen. Volgens mijn huisarts loopt het allemaal niet zo’n vaart: zei ze de vorige keer nog dat ik nog niet dood was, nu gaf ze aan dat we in Spanje zijn ("This is Spain") Dus: zelf initiatief nemen en zorgen dat ik de medicatie in ieder geval heb. En of dat nu uit Spanje of Nederland is; t is mij om het even. In afwachting van de brief uit Nederland heb ik in ieder stof tot schrijven voor de volgende blog.

Dit is wel een schaduwkantje van Spanje. Maar ja, met zoveel zon heb je nu eenmaal ook schaduw. Tja, dit is (ook) Spanje......

Heipalen

Tot onze verbazing werd op een paar honderd meter van ons huis geheid. Ons was verteld dat heien hier niet hoeft. Op die plek gaat een appartementencomplex gebouwd worden. Heipalen de grond in. Niet allemaal even diep, wij konden er geen systeem in zien. Toen het klaar was werd de boel opgeruimd en ….. verder niks zo leek het. Maar toen verscheen er een man met een huis-tuin- en keukendrilboor en hij begon op de hoeken van de bovengrondse heipalen te bikken. Binnen een week waren alle palen ontdaan van hun hoeken (op 1 hoogte) en toen kwam er een shovel die tegen de palen tikte en ‘plop’ de heipalen  vielen om. We snapten er niets van.

Vervolgens werd rondom de palen de grond afgegraven, de rest van het beton verwijderd en toen staken alleen nog de staaldraden boven de grond uit. En nu zijn ze bezig met afstorten van beton en blijven de staaldraden boven de grond uitsteken. Wij zijn geen bouwkundigen maar het maakt een vreemde indruk. Ach, dit is Spanje denken we dan. En t is wel grappig om te zien wat ze iedere dag daar doen. Mochten we nog eens een huis willen bouwen…..

Dieren in het Park

De afgelopen winter (Winter (?!) dat klinkt heftiger dan het is) misten we de dieren in het park;

 

Vooral de Eekhoorns en de Pauwen waren er niet. We vroegen ons af of ze er nou wel zouden zijn. Voor niks zorgen gemaakt. Ze zijn er allemaal weer!!! En het lijkt wel of ze forse familie-uitbreiding hebben gehad. Het park is dus weer vol(ler). Ziet er gaaf uit!

Terug naar Nederland

El Toro zwaaide ons uit!!

Onze ijzeren ro(t)s staat veilig en droog tijdens ons verblijf in Nederland

We zijn terug geweest voor 5 dagen die qua activiteiten bommetje vol waren. Maar geen klagen hoor; we hebben alle kinderen gezien, doktersbezoek, verjaardag van moeder gevierd, vrienden bezocht, Perry heeft een diplomering op z’n ‘oude’ school bezocht, koffie drinken met collega, uit eten geweest en gelogeerd in 2 hotels. Kortom: we hebben ons niet verveeld; Het weer was zacht (voor Hollandse begrippen) vrijwel geen regen, af en toe zon. Dus daar boften we wel mee. 

De Lichtfabriek met daaraan vast het hotel waar we verbleven

Maandag 29 januari zijn we weer naar huis gegaan.  En dat klinkt dan nog wel vreemd. Nederland is toch ook thuis en dan ga je vanuit Nederland naar huis in Spanje. 

In Spanje doen we dit regelmatig!!

Beetje raar, maar ook zo weer gewend hier. Ergens begin juli gaan we weer naar huis, eh.. Nederland.

Verbouwing / aanpassingen

De komende maande staan we voor wat aanpassingen / verbouwing van ons huis. De al lang geplande nieuwe badkamer gaat plm. mei/juni echt gerealiseerd worden. Alle plannen zijn nu officieel, offerte getekend, deels betaald (natuurlijk!) en nu kunnen we starten.Nou ja, mei/juni gaat dat zijn. Vóór die tijd wordt er eerst een grote kast op ons terras gebouwd. ( bxhxd: 3.00-2.52x1.00) Kunnen we alle spullen netjes opbergen en ook beschermen tegen de, soms flinke,  storm die hier kan razen. Het is gelukkig niet iedere week, maar áls het stormt moeten we nu alle losse spullen vooraf in veiligheid brengen. De nieuwe kast wordt daar een goede plek voor. En tot slot wordt er een glasgordijn gemaakt op het kleine gedeelte van ons terras. Kunnen we, als het waait, uit de wind zitten en in de winter bouwen we daarmee een extra buffer tegen de kou. Want ook in Spanje kan het koud zijn! (al is de definitie van kou hier toch iets anders dan in Nederland). De huizen hier zijn duidelijk niet op kou gebouwd. Geen isolatie dus je warmte blijft ook niet binnen. Tja, ieder voordeel heeft ook wel wat nadeel. Maar we lossen het gedeeltelijk op en voor de rest is het accepteren. Ja, dit is (ook) Spanje.

Kleine vakantie (binnen onze ellenlange grote 'vakantie')

Volgende week speelt het Nederlands Dames elftal (voetbal hebben we het nu over) een belangrijke wedstrijd in Sevilla. En wij zijn daarbij!! Sevilla is maar 600 km hier vandaan maar wij dachten, kom , doe eens gek; wij gaan er naar toe. We hebben kaarten waarmee we tussen de Spanjaarden zitten (je moet wat om te integreren). En om de éen of andere reden kregen we ook nog 50% korting. Ik had wel ‘Hollandse” kaarten kunnen kopen maar met de Oranje Clubcard (die je moet hebben anders kun je geen kaarten kopen) kon ik maar 1 kaart kopen. Voor 2 kaarten moet je 2 Oranje Clubcards (á 17 euro 50) kopen. En dan nog de kaartjes. Waar ik via de KNVB zeker geen korting kreeg. Fijn hoor die KNVB!!!! Die zorgen voor voldoende supporters!! We hebben oranje kleding gekocht, we hebben een Nederlandse vlag en de tekst van het (Hollandse) Volkslied kunnen we uit het hoofd meezingen. Dat moet toch lukken daar in Sevilla tussen de Spaanse supporters. We hebben nu dus 2 kaarten (naast het ‘uitvak’) voor 17 euro. Da’s toch geen geld! Tja, ook dat is Spanje!!!
(in de volgende Blog een verslag en foto's)

Carnaval

Ook in Spanje wordt carnaval gevierd. En in ons bescheiden dorp (pueblo) Guardamar was er ook een bescheiden carnavalsoptocht. Ik heb er onbescheiden foto's van genomen die via de volgende link zijn te bekijken Carnavalsoptocht.

Dit was het voor deze keer.

Hasta la proxima vez!!

Hallo allemaal,
 
Dit is de eerste blog van het nieuwe jaar. En hoewel we al weer een paar weken in 2024 gevorderd zijn hopen we dat jullie allemaal een voortreffelijk jaar gaan hebben.  Een jaar waarin je er aan denkt dat je zelf de slingers op moet hangen als je een feestje wilt vieren. (soms doet een ander dat, maar eigen regie is altijd goed!!)

In dit Blog praten we jullie bij over onze belevenissen de afgelopen 3 weken. Die waren niet zó spectaculair. Maar we hebben wel wat te vertellen hoor!!

Begin van het jaar: familiebezoek uit Nederland
Het oude jaar eindigde met het bezoek van Marcel en Renata.Zij kwamen oudejaarsdag
's middags hier aan en bleven een week. Met hen hebben we lekker de toerist uitgehangen; Terrasjes bezocht, uit eten geweest, steden bezocht, nieuwjaarsduik (filmpje hier te zien , opent in nieuw venster) gedaan: kortom een heerlijke week gehad met ook nog eens heerlijk weer. veel zon, lekkere temperatuur en ook nog een beetje regen [heel klein beetje]. 

Nieuwjaarsduik
Hierboven al genoemd met een link naar de filmopname.De neiuwjaarsduik deed ik dit jaar voor de 2e maal. Vorig jaar alleen, nu samen met Marcel. Da's mooi 100% meer deelname. Volgend jaar ga ik voor dezelfde toename!! 
Nu zijn er mensen die mij mailden /appten dat het wel makkelijk is zo in dat warme water. Mischien is dat zo: echter, kom het zelf eens proberen zou ik zeggen. Geef maar aan wanneer je wilt komen, ik weet wel waar een betaalbaar appartement te huur is (op je eigen kosten). Wie weet kunnen we met een hele groep de zee in plonzen op 1 -1-2025!!
Overigens was de zee zo'n 12 graden en de bovenlucht 15 graden. lekker fris zeg maar.

Doktersbezoek
Op 3 januari moest ik weer eens naar onze huisarts. Ze heeft nog steeds geen recept uitgeschreven voor de Injecties die ik gebruik ivm hoog Cholesterol. Ze zou de Cardioloog bellen (die moet toestemming geven voor het voorschrijven) en het overleggen. Op 3 januari dus een afspraak. Ze had niet gebeld, dus nog geen recept. Ze bedacht dat ik toch maar bleodonderzoek moest laten doen, een Borstfoto moest laten maken en ok maar een hartfilmpje.
ik: Eh.... dat hartfilmpje is 2 weken geleden gemaakt zei ik in mijn beste Spaans;
zij: Ah, maakt niet uit, doe er nog maar éen.
Ik : de hartecho heb ik nog geen oproep voor ontvangen
zij: lachend, maar zo snel gaat dat niet; komt vanzelf een keer (!)
ik: ik heb mijn laatste injectie gebruikt, hoe lang gaat dit duren?
zij: je gaat nog niet dood, komt allemaal goed. Even deze onderzoeken en dan kom je over een kleine 2 weken weer terug.

Ik heb de onderzoeken laten doen en ben op 12 januari weer terug gegaan.
Je raadt het al: Contact met de cardioloog was er (nog) niet geweest. Onderzoeken waren goed.
ik: ga je dan nu de cardioloog bellen?
zij: ja, dat ga ik nu doen.
ik: oke, dan kom ik na mijn bezoek aan Nederland weer terug. Heb je even de tijd
zij: lachend: ja dat is goed in Spanje gaat het niet zo snel allemaal.
ik : zei even niets meer

Ik ga op 5 februari weer terug; Misschien heeft ze dan de cardioloog gebeld en is er een recept voor de juiste medicatie. Ik heb er weinig vertrouwen in. Ik heb daarom het e.e.a. geregeld in Nederland. Eind deze week kan ik de vereiste medicatie in Nederland ophalen. Krijg ik voor 3 maanden mee. Hebben die Spanjaarden even de tijd om het echt goed te regelen :)

Ja, ja, het is wat allemaal. Maar als dit nu het enige is valt het allemaal wel mee. 's lands wijs, 's lands eer, zullen we maar zeggen. Ik moet er wel om lachen; en ook om mijzelf; 'Voorheen' zou ik er pissig op gereageerd hebben.Maar DAT werkt hier zeker niet. Dus gewoon meebewegen, een beetje duwen en trekken en soms er gewoon zelf voor zorgen dat het in orde komt . Een soort van zelf de slingers ophangen dus.

Gezelligheid
Over gezelligheid gesproken. Op straat kom je hier gewoon gezelligheid tegen. Je pakt een tuintafel met stoelen zet deze op de parkeerplaats. Sjouwt eten end rnken naar buiten en je hebt gezelligheid. Mooi weer (bijna) altijd verzekerd en er is pret. Zo simpel kan het leven zijn. Ook een manier van slingers ophangen.

Zelf houden we ook erg van de gezelligheid en proberen we veel uit qua drinklokalen, restaurantjes en gelegenheden waar de naam bar of resto op staat maar het niets lijkt te zijn. Iedere keer zijn we weer verbaasd wat we achter een voordeur aantreffen. Positief verbaasd, wel te verstaan!
De volgende 2 foto's zijn gemaakt op een terrasje in een straat in Guardamar; Als je het terras ziet denk je, " is dit een terras? "; ja, dat is het.De bediening was prima, het bier (0.0) was koud en de zon scheen heerlijk. Wat een leven!!







Een andere plek willen we ook even vermelden. Stel je voor, je rijdt op de N332 in Spanje. Een lange secundaire autoweg die van Nord Spanje naar Zuid Spanje loopt. Het stuk van Guardamar naar Torrevieja komt langs een aantal winkels en restaurants. Wij stoppen daar om eens te kijken wat er nu is. Het is plm 1400 uur; Het belangrijkste moment van de dag voor Spanjaarden. Het ene deel houdt siesta, het andere deel gaat (uit) eten. Wij lopen dus rond te kijken en komen langs een chinees restaurant. De buitenkant ziet er gewoontjes uit. Ze hebben een aardig menu van de dag. (menu del dia). Zullen we of zullen we niet? Het lijkt als of het niet veel kan zijn. We besluiten even te gaan kijken. WAUW.
Een geweldige tuin, compleet chinees (achtig) ingericht, vijvertjes, zitjes. Een mooi gebouw met een verzorgde aanblik. We gaan naar binnen en worden met alle egards verwelkomd. We kiezen het 'menu del dia' . We eten heerlijk, inclusief een drankje en koffie na voor zo'n 27 euro. Ook dat is Spanje. En dit is niet duur maar het kan zelfs nog goedkoper. Menu del dia is ooit (heel lang geleden) bij wet ingesteld. Betaalbaar (uit)eten voor iedereen. En een heleboel restaurants doen het dus nog steeds. Vaak een beprekte keuze in een bepaald tijdsbestek. Prima eten voor weinig!!
















De foto's zijn kwalitatief niet al te best, maar ach, gelukkig hebben we de herinnering nog!

En verder....
De verbouwing / aanpassen badkamer ging niet door wegens drukte bij de aannemer. Is niet zo erg in de koudste tijd van het jaar. Dit gaat nu in Juni gebeuren.

Om een deel van ons terras gaan we een glasgordijn laten plaatsen. Is vooral in de koude(re) wintermaanden erg prettig. De zon verwarmt het huis dan meer en beter. Dit gaat (waarschijnlijk, je weet het hier nooit zeker!) ergens in maart plaatsvinden. En tot slot laten we een opbergkast maken op ons terras. Een flinke zodat we alle spullen op een fatsoenlijke manier kunnen opbergen. Is voorl handig voor als het stormt. Dat is niet iedere week maar áls het stormt gaat het ook echt los. We begrijpen nu hoe het kwam dat onze tuinmeubels altijd ondersteboven op een andere plek lagen wanneer we hier aankwamen toen we hier nog niet permanent woonden. Aan zee wonen is geweldig!!! De wind is af en toe 'lastig'  zullen we maar zeggen.

We gaan overmorgen naar Nederland voor een dag of 5; We hebben een vol programma!! Iedere dag afspraken, eetafspraken, koffie-afspraken en de verjaardag van Moeders vieren. Kortom veel gezelligheid (hopelijk :) en daarna hier weer uitrusten!!

Over een paar weken weer een nieuw verhaal!!

Saludos!!!

Hola, Buenas Todos of wel Hallo allemaal,. 

Het is ruim 4 weken geleden dat ik een ‘stukkie’ voor deze site schreef. Het is niet zo dat ons leven hier zo rustig en saai is dat er niets te schrijven valt, verre van dat. Áls het al saai wordt maken we zelf wel reuring. Maar het is er gewoon niet van gekomen. De ‘koude’ winter deed langzaam haar intrede de afgelopen weken dus we hebben, zodra het kon, ons lekker aan de, óók aanwezige,  zonnestralen gelaafd!!

 

Sinds wij hier op 11 augustus j.l. zijn aangekomen is er nog geen dag geweest zonder dat  de zon zicht- en voelbaar aanwezig was . Soms een beetje flauwtjes maar werkelijk iedere dag was-ie er. Als je dan bedenkt dat er zo’n 30-35 regendagen per jaar zijn, staat ons nog wat te wachten zou je zeggen. Een beetje regen zou niet gek zijn. Alles is hier super-kurk-droog. Sinds 11 augustus hebben we 2 maal regen gehad. Misschien in totaal 3 uur. Kortom: een buitje (lees: meerdere buien) is van harte welkom.

 

Onze belevenissen de afgelopen periode.

De vorige blog eindigde met mijn aankondiging van een doktersbezoek samen met een tolk. De tolk is een vrij jonge vrouw van Hollandse origine en ook nog geboren waar ik geboren ben. Ze spreekt erg goed Spaans (wat wel handig is als tolk in Spanje) en weet veel van de gezondheidszorg. De ons toegewezen huisarts is een jonge arts; erg vriendelijk en erg blij met de aanwezigheid van de tolk. Ze merkte dat ik wel wat Spaans kan spreken en in ieder geval verstaan en zelf sprak ze ‘”un poquito Ingles” volgens haar. Dus bij een volgende keer was de tolk niet nodig gaf ze aan. Dan komen we er samen wel uit zei ze.

Verder was het een ‘bliksembezoek’. Ik had netjes de relevante medische geschiedenis in Spaans en Nederlands op papier gezet; Benodigde medicatie met voorschrift en indicatie erbij geschreven (waar zou ik dat toch geleerd hebben?). Ze nam het klakkeloos over en schreef een recept uit voor een jaar. Echter, 1 medicijn is erg duur en mag alleen via de cardioloog gegeven worden. Daar moest ze voor bellen; Maar geen probleem: “kom over 2 weken terug, dan is het in orde”. En dan zonder tolk!!! En nog wel tussendoor even een ECG lagen maken. Zo gezegd zo gedaan.  

Voor het ECG kreeg ik een afspraak. Dat werd weer 15 minuten wachten voor een handeling van 5 minuten. Blijkbaar was er een student die het moest leren. Dit werd niet aan mij gezegd of gevraagd maar het was wel duidelijk. Maar goed, iedereen moet het leren. En ik kon stiekem mijn luistervaardigheid oefenen! ECG werd gemaakt, in een (open) envelop gestopt en aan mij meegegeven. Die moest ik aan de dokter geven (die praktijk heeft in hetzelfde gebouw) 

De nieuwe afspraak bij de huisarts verliep qua taal prima!! Qua inhoud minder; Ze had nog geen cardioloog gebeld. Waarom niet? Ik had geen ECG zegt ze, dat had jij. Ik wist niet dat ze dat persé gelijk moest hebben. Maar goed, geen probleem; ik heb nog een kleine voorraad van de medicatie dus het zou wel goed komen volgens haar. Als ik nu ook nog even een Hartecho laat maken in Torrevieja (een stad 15 km verderop) dan gaat zij bellen en kan ik op de volgende afspraak (3 januari 2024) het recept krijgen. Ter plekke maakte zij de volgende afspraak en ze meldt mij aan voor de Echo. Ze gaan je een bericht sturen met een afspraak zei ze.

Dat bericht heb ik nog steeds niet ontvangen; ik heb er een zwaar hoofd in. Ik denk dat ik vóór 3 januari geen echo heb kunnen laten maken. Ik word er al wat makkelijk in. Het is een beetje typisch Spaans zo. Niet alles werkt goed. En dit verhaal krijgt een vervolg in het volgende Blog. Is het allemaal nog ergens goed voor. Ik denk dat ik de tolk toch maar alsnog een keer als achterwacht vraag voor 3 januari a.s. 

Kerst in Spanje

 De kerst ligt al weer achter ons. Hier hebben we (maar) 1 kerstdag. Dan is bijna alles dicht. Wel wat restaurants en terrassen zijn open maar verder kruipen alle families bij elkaar. De aanloop naar de kerst ging gepaard met allerlei festiviteiten voor met name kinderen en overal hoor je kerstmuziek.

Ook in Spanje hoor je “dreaming of a white christmas” en dan ook nog in 2 talen. Het komt voor ons allemaal een beetje onwennig over. We weten dat het kerst wordt maar gevoelsmatig klopt het niet. Dagelijks is het ’s middags warm genoeg om in korte broek te lopen, naar het strand te kunnen of te zonnen en dan moet het kerst gaan worden. Niks erg maar het was/is een soort cultuur gevecht in het hoofd. Ondanks de cultuur clash in het eigen hoofd hebben we natuurlijk wel ons balkon met lampjes versierd, een (kunst) kerstboom(pje) opgezet, wat andere versieringen aangebracht en onze eigen Goudse Kaarsjesavond gevierd.

 De eigen gebakken tulband ontbrak ook niet; We hebben dus geen klagen hoor!!!

Onze eigen Kaarsjesavond
Hebben we gehouden door het gebeuren in Gouda via de livestream op Instagram te volgen.


Een foto van een eerdere kaarsjesavond hangt bij ons in de kamer



en we ontvingen een plaatje van de kleinkinderen bij de Goudse kerstboom. Hardstikke leuk!!

Hier in Guardamar was er ook een soort kaarsjesavond. Op 5 december werden de kerstlichten in het dorp ontstoken. Net als de lichtjes in de Kerstboom op het dorpsplein.


Dat is wel een bijzondere. Gemaakt van gehaakte lapjes van plm 15x 15 cm door een aantal nijvere dorpsgenoten. Niets voor in huis maar wel kunstig en mooi.

De familie in Nederland zijn we natuurlijk niet vergeten. Voor hen hebben we een kerstfilmpje gemaakt. Voor de liefhebbers is -ie HIER te zien. (opent in nieuw venster)

 Oud & Nieuw

En nu (zaterdagavond 30 december) staan we aan de vooravond van oud & nieuw. Oudejaarsavond (Nochevieja) wordt hier met familie gevierd. Vaak ook op het dorpsplein of een plein in de (grotere) stad. Morgenmiddag Komen Marcel en Renate voor een week (uit Holland) op bezoek. Dus met hen vieren we Nochevieja. Ook bij ons op het dorpsplein is er een oudejaarsavondparty alleen die stopt om 22.00 uur…….Wij dachten dat het een foutje in de aankondiging was, maar niets is minder waar. De gemeente heeft hier bewust voor gekozen al kunnen ze niet (meer) echt uitleggen waarom ook al weer. Iets met dan kan iedereen het verder thuis vieren. Maar of ‘iedereen’ dat ook zo wil??? Er schijnt een DJ te komen (tot 2200 uur dus) en de eerste paar honderd bezoekers krijgen een T-shirt. Het begint al om 16.30 uur. Je snapt dat wij er dan direct bij zijn voor dat T-shirt. Je bent Hollander of niet. Niet dus!! We gaan wel ff kijken en lopen dan rustig weer terug naar huis om daar op de TV het vuurwerk in Rotterdam te bekijken. (als het niet te hard waait aldaar). Een Spaanse avond met een hollandse touch zullen we maar zeggen.

 Dia de Año Nuevo

Op Nieuwjaarsdag ga ik weer de nieuwjaarsduik doen vanaf ‘ons’ strand. Net als vorig jaar zal ik in volle vaart de zee in rennen en het nieuwe jaar al zwemmend verwelkomen. Ik zal de link naar het filmpje onderaan deze blog er bij plakken als het is gebeurd. Hopelijk gaat Marcel ook mee. Dat zou betekenen dat er 100% meer deelname is dan vorig jaar. Maandag 1 januari  2024 rond 1500 uur gaat het gebeuren; Wellicht Live te volgen via Instagram; op het account decameragraaf( voor de rekenaars: hoeveel waren er vorig jaar? Mail het goede antwoord naar info@rinaperry.es)
Voor hen die 01012023 niet meer zo helder op het netvlies hebben: Filmpje  (opent in nieuw venster)

NAGEKOMEN BERICHT: op 01012024 weer een nieuwjaarsduik gehouden. Voor de liefhebbers: Filmpje (opent in nieuw venster)

 

Dat is allemaal vooruitkijkend. Is er dan helemaal niets meer gebeurd hier de afgelopen weken?

Natuurlijk wel

De Energierekening

we hebben al bijna 3 maanden geen energierekening gehad. Oorzaak? De energiemaatschappij heeft geen gegevens van de productiemaatschappij ontvangen? En onze energiemeter zit achter slot en grendel dus ik kan zelf ook niet kijken. Uiteindelijk heb ik wél kunnen kijken en foto’s gemaakt van de meterstanden. Opgestuurd. En dan denk je dat het oké is. Neeeeeee, volgens de energie maatschappij kloppen de cijfers van mijn foto’s niet met hun cijfers. Eeeeeeh, Jullie hadden toch geen cijfers?.  Nee, maar toch klopt het niet. Aha, Spaanse logica.(???)

Ik naar de helpdesk (die zit in een soort van klantenwinkel) waar ze Engels spreken. Zeer ongeïnteresseerd personeel, luisteren niet naar je verhaal, zeggen dat ze er ok niet aan kunnen doen. O, en wat kan ik doen?

Dát was de oplossing: omdat zij het niet kunnen oplossen moet ik de productiemaatschappij bellen. Het nummer kan ik op internet vinden. En o, ja, ze spreken alleen Spaans daar.

Maar ik nog niet zó goed dat ik dat gesprek kan doen. Jammer, kunnen wij niets aan doen. Volgende klant svp. 

Rina zag dit van afstand gebeuren en die had het idee dat ik uit mijn dak zou gaan. Had misschien wel ff lekker geweest maar om voor zoveel lompheid boos te gaan worden. Ongelooflijk. Echt, NIET TE FILMEN!!!

Maar ja, nu hebben we nog steeds geen rekening van de energie betaald. Ik heb nu geregeld dat ik per maand een bedrag ga betalen (los van de meterstanden). Hoe ik het probleem op moet lossen weet ik niet. In zoverre, ik ga ‘de tolk’ vragen of ze mij kan helpen en anders onze advocaat die ons helpt met belastingen etc vragen om een keer te bellen. Maar ja, ze zijn allemaal niet zo duur qua tarief maar het moet wel betaald worden. Maar ach, we wisten dit toen we emigreerden. Dat maakt het soms niet minder ergerlijk, maar wij kunnen het ook niet veranderen.

 

Toerist spelen in Alicante en Rojales

Verder hebben wij de afgelopen periode ons als toerist gedragen in Alicante en Rojales. Alicante is écht een hele leuke stad om te bekijken. Druk maar leuk. We zijn met de bus gegaan. Is een klein uurtje vanuit ons dorp. Kost weinig en je ziet nog eens wat. (als je niet in slaap valt , zoals ik) In alicante hebben we de grootste kerstgroep ever aanschouwd. Is super mooi. 

Verder hebben we gelopen en gedronken en gegeten in El Barrio. Een authentieke spaanse wijk waar je niet omver wordt gereden door auto’s en de mensen op straat zitten, de café’s klein, rommelig en gezellig zijn en de eettentjes als een soort epidemie door de hele wijk aanwezig zijn. We hadden (voor de tijd van het jaar) warm weer dus het was heerlijk slenteren daar. We moeten nog eens terug want we hebben nog lang niet alles gezien. ????

 

Rojales is een dorp, kleine stad, zo’n 15 km verderop. We gaan er op donderdag wel eens naar de markt om kaas te kopen. (zie ander blog). Ze hadden daar het centrum leuk versierd met licht en lichteffecten. Met plezier daar rondgekeken. Ook een beetje pech; ik heb de foto’s per abuis gewist voordat ik ze op de HD had gezet. Nou ja, gelukkig blijven we hier nog ff wonen. Hebben we volgend jaar ook wat te doen. ????

 

En toen was er ook nog een verrassing

Een briefje van de Spaanse Posterijen; er ligt een pakketje op het postkantoor. (in het Spaans dan hè). Wij hadden niets besteld maar waren natuurlijk wel nieuwsgierig. Op de fiets naar het postkantoor. Rina zegt tegen mij “het is vast je kerstpakket van Mondriaan”. We lachen erom. Maar dat was het dus wel. 

Ondanks dat ik er sinds 1-8 al weg ben kreeg ik toch het jaarlijkse cadeau. Via internet kon ik een cadeau uitkiezen en laten bezorgen. Helaas wel in Nederland. Maar geen probleem. Marcel en Renate komen dus het naar hen laten sturen en zo ontvang ik dus morgen mijn cadeau van ROC Mondriaan. Ik vind het top!!!  

Tot slot

En dat was het dan voor dit jaar. 

We stappen met frisse zin 2024 in. Gewoon verder pensionados zijn. We genieten iedere dag weer van het leven hier. (ook al loopt het niet altijd even makkelijk) En we zeggen vaak tegen elkaar: dat moeten we over x jaar ook nog bijzonder vinden.

Voor volgend jaar hebben we al een aantal leuke dingen op de rol staan: we beginnen met het bezoek van Marcel en Renate, we gaan eind januari naar Nederland voor een dag of 5, in februari gaan we het Nederlands Dameselftal aanmoedigen als ze tegen Spanje spelen (moeten nog wel ff kaarten regelen). EInd April komen Patrick, Nicole en merel en Roos een week hier naartoe. We gaan de badkamer nog verbouwen (nou ja, ‘we’, dat laten we doen) samen met een paar aanpassingen in huis. In ieder geval gaat Perry eind juni nog een keer naar Nederland en verder gaan we gewoon door met ademen. Spaanse les volgen en gewoon poco a poco het leven laten zijn.

Voor iedereen de allerbeste wensen; zorg voor elkaar, kijk naar elkaar om en laten we hopen dat de branden in de wereld in 2024 geblust gaan worden!!

Tot Later!!! 

 PS: De sik van Perry op de openingsfoto is er al weer af! Hij kwam erachter dat een sik/baard onderhoud nodig heeft; Dan maar liever regelmatig scheren.  Liever lui dan een sik dus!

 

 

De vorige blog beloofde ik jullie mee te nemen in de ‘eenvoud’ van afspraken in het gezondheidscentrum.

 
Naar het Gezondheidscentrum (Centro de Salud)

Ik had dus al een SMS bericht ontvangen dat ik de Griepinjectie en de COVID injectie kon komen halen en bij navraag bleek dat Rina ook welkom was. Wij er naar toe. De afspraak stond op 10.30 uur dus wij, als goedopgevoede Hollanders melden ons om 10.15 uur. Wij werden naar boven gestuurd met de mededeling ‘Kamer 9’. Wij komen boven en wat zien we?

Een grote ruimte met stoelen, zo’n 14 deuren met een nummer en overal bordjes waarop staat dat je moet gaan zitten en wordt geroepen als je aan de beurt bent.

Kamer 9 was eigenlijk Kamer 1 maar over de 1 was een papier geplakt waar een 9 op stond.

 

Wij gingen zitten en wachten. En wachten. En wachten. En Wachten. En wachten. En….etc.

 

We zaten dus lang te wachten en er gebeurde van alles bij de andere kamers maar bij kamer 9 gebeurde niets. Nou ja, niets: er kwamen steeds meer mensen bij die blijkbaar ook een injectie moesten. Op een gegeven moment ben ik eens gaan overleggen met de medewachters. Ja ze moesten ook een injectie, ja ze vonden het ook lang duren, ja ze dachten ook dat er niemand in kamer 9 zat, nee, ze waren hier ook niet bekend. Ik had niet het idee dat er iemand actie wilde ondernemen. En ja, dan doe ik dat wel. Iemand moet het doen. Ik heb even bedacht wat ik wilde zeggen, een check gedaan in de vertaalapp en ik ben naar beneden gelopen naar de balie. Ik in mijn beste Spaans, strenge stem, beet je nors kijkend, verteld dat ik en zo’n 10 anderen boven zaten te wachten. Bij kamer 9. De dame achter de balie gaf aan dat ik bij kamer 9 moest zijn omdat daar de injecties gegeven werden. Daar had ik geen zin in. Ik heb de dame verteld dat ik dat al wist en dat ik nu 45 minuten zat te wachten. Ik gaf haar aan dat er niemand in kamer 9 was en dat ik op deze manier morgen er nog zou zitten. De dame draaide zich om riep/zei iets tegen een ander en keek vervolgens naar mij. Ik snapte er geen reet van. Hoewel ik van haar non-verbale communicatie wel begreep dat ze mij een <weet ik veel wat> vond. Met een handgebaar verwees ze mij naar boven.

Ik naar boven.  

We zullen nooit weten of ik de held was maar binnen een paar minuten kwam er iemand die kamer 9 binnen ging en op mijn vraag of zij de dame van de injecties was antwoordde ze ‘Si’ met een brede glimlach. Yes!!! Eh Si!!! 

De  dame moest nog wel even de injecties optrekken en in de pc de communicatie bijwerken maar we kregen onze Covid injectie. Die zit er dus in!! 

Dat was een belevenis; ook wel trots dat het in het Spaans is gelukt. Als je maar een beetje pissig bent gaat het best wel goed dat Spaans spreken!!  

Een paar dagen later moesten we onze tijdelijke SIP kaarten omruilen voor de definitieve. Een bepaalde dame keek mij niet vrolijk aan. Ik heb haar het internationale recept gegeven: Una Gran Sonrisa!!!

 

In het Centro de Salud hangen overal bordjes zoals op bijgaande foto. 

Als je de taal niet spreekt moet je dus een tolk meenemen. I

Ik weet niet of dat voor mij ook zo is maar ik toch maar een tolk geregeld voor een komende afspraak. Ik moet namelijk binnenkort medicatie hebben. (de voorraad uit Holland raakt op) De komende week heb ik die afspraak; er gaat een tolk mee (die uiteraard weer geld kost). In de volgende blog vertel ik jullie hoe het is geweest. Ik kan mij nauwelijks voorstellen dat die afspraak glad zal verlopen; maar wie weet…..(wordt vervolgd)

Overigens: wie ziet een fout op de foto?? Laat maar weten via info@rinaperry.es

 

Theater in het Cultuurhuis (casa de cultura) 

Als je wilt integreren in een nieuw land zul je zelf stappen moeten ondernemen. Daarom dachten we maar eens naar het Casa de Cultura te gaan. Er was een muziekvoorstelling met daarbij ook nog dans. En…. De kaarten waren gratis. (integratie of niet, we blijven Hollanders)

Wij daar naar toe. Aanvangstijd was 19.00 uur. Met nadruk op was; Wij waren om 18.45 uur in de zaal, met nog zo’n 10 mensen. Om 18.58 uur begon het vol te stromen. Om 19.20 uur begon het. Viva España!!

 

Het programma werd in rap Spaans aangekondigd. Het ging zo snel dat we het al snel opgaven om proberen te begrijpen wat er werd gezegd. Echt niet te volgen. Maar we waren er en we wachtten rustig af. De aankondiging was over en op het dooie gemak werd de elektronische piano het toneel opgesjouwd. Twee standaarden met microfoons werden voor het koor (wat al klaar stond) geplaatst en de dirigent, in een slobberig pak met vouwen in broek en colbert, ging voor de groep staan en het feest begon. 

Over de kwaliteit kan ik van alles zeggen maar zelf zing ik ook niet zo goed. Wat we zagen was een enthousiaste groep mensen die er plezier in hadden, hun best deden en het verschil tussen hard zingen en schreeuwen (nog?) niet erg door hadden. Een kniesoor die er op let. Tussen de liederen door werd er een soort ballet en flamenco dans opgevoerd. Was eigenlijk heel leuk om te zien. Het laatste lied was een lofzang op het dorp; of de pueblo zoals het officieel heet. (een stad is Ciudad, een pueblo is een kleine stad, groot dorp). We kennen de tekst nog niet maar we weten in ieder geval mee te blèren met “Oh Guardamar”!!!

Verder hebben we daar niemand gesproken. Na afloop vloog iedereen af op de Burgermeester (die vlak voor ons zat) dus die hebben we ook niet gesproken. Maar eerlijk gezegd zou ik niet weten wat ik ‘m moest vertellen. (Lees: kan vertellen)

 

Naar de markt in Rojales

In een eerdere Blog heb ik het gehad over de markt in Guardamar en dan met name de kaasboer. Goede Hollandse oude kaas tegen Spaanse prijs!!!. En druk altijd!! Je trekt een nummer en dan blijkt dat er nog 18 mensen voor je zijn. Vorige week was het weer zover. Ik had een nummertje gepakt en dacht “ we kunnen nog wel ff wat boodschappen doen”.

Zo gezegd zo gedaan. Helaas blek bij terugkomst dat mijn nummer al geweest was. Stond ik weer achteraan. We besloten om niet nog een keer te wachten maar om te kijken of de kaasboer ook in Rojales op de markt staat. Rojales is een (nog kleiner) dorp op een goede steenworp afstand van Guardamar. En ja hoor, toen we daar aankwamen zagen we de kaasboer direct staan. En helemaal niet druk!!! De hele markt was een stuk rustiger. De kaasboer herkende ons ook. Hij glimlachte gelukzalig (maar dat vul ik wel een beetje in ????). In ieder geval: bij grote drukte op Woensdag gaan we op Donderdag een dorp verder onze kaas halen. 

Rojales is overigens best een leuk dorp. 

Mooie muurschilderingen, rustig, leuke oude huisjes. En……. 

Een heuse telefooncel (foto) . Alsof we in de middeleeuwen lopen. Wellicht zijn er lezers die niet weten wat een telefooncel is!? Schrijf naar info@rinaperry.es en we helpen je verder.

 

Mooie uitzichten

Onze familie kan ons uitzicht ondertussen wel uittekenen (denken ze) Maar wij genieten er echt iedere dag weer van. De zonsondergang is echt dagelijks anders en lijkt een wedstrijd in schoonheid met zichzelf te houden. Wat een genot om dat iedere avond weer te mogen zien. Om het af te leren plaats ik toch maar weer een foto er van ????

 

Kerst komt eraan!!

In Spanje begint het al volop kerst te worden. Nadat eerst die oude man met een baard op een schip naar Holland is gezet (ja, ook hier worden minderheden weggezet) laaft de Spanjaard zich aan de gedachte aan Kerst.

 

Kerststerren in de winkels en tuincentra; In het centrum van het dorp is de hoofdstraat al helemaal versierd met sfeerverlichting. En terwijl de mussen van het dak af vallen van de warmte hoor ik iemand in de verte zingen over zijn droom van een witte kerst. Niet om het een of ander, maar ik denk echt dat-ie kan blijven dromen.

 

Voor ons is het écht (nog) geen kerstgevoel. De zon en de temperatuur past niet bij onze gedachten aan kerst. Zal nog wel komen maar nu is ‘t er nog niet. Niet dat we dat erg vinden hoor. Liever in zwembroek op 1^e kerstdag dan met een regenjas aan!!!. Bij ons in de straat komt de kerst ook langzaam op gang; wat kerstverlichting en kerstversiering her en der is zichtbaar. En om niet achter te blijven hebben wij een bak met kerststerren voor het raam gehangen.

 

Spaanse les

Afgelopen vrijdag  zijn we voor het eerst naar Spaanse les voor extranjeros geweest. Een klas van 2 (Rina en ik) met 1 docent. Een soort van privéles dus. We dachten dat zal wel duur zijn. Niet dus. Hier in Spanje kun je voor 9 euro per uur les krijgen. Mt z’n 2-en is het dus 18 euro. Belachelijk weinig! Wanneer je ‘1 op 1’ les wil betaal je dus gewoon maar 9 euro. Ik begrijp niet hoe het kan. 

Maar goed daar gaan we niet voor. We willen (beter) Spaans leren. De docent is een aardige gast die in het Engels / Spaans les geeft. Heel praktisch gericht. We leren ok direct over wat ‘normaal’ is in Spanje. (als we daar nog niet achter waren gekomen????). We gaan 2 maal in de week een uur. We zijn benieuwd wat het ons gaat brengen. We houden je op de hoogte!!

 

Tot zover weer deze keer. De volgende keer het vervolg van de serie “ Het Centro de Salud” en wat er nog meer op ons pad komt.

 

Adiós!!!