Maandag 28 augustus 

Jacuzi-takel-dag!!

De gast die onze jacuzi wilde hebben had een (grote) takelwagen geregeld. En op maandag 28 augustus was het zo ver. De jacuzi wordt weggehaald.

Imposant zo'n kraan


Voorbereidende werkzaamheden. Perry coördineert. 


En daar staat-ie op de wagen!!

We vonden het heel spannend, maar het was zo gebeurd. Binnen een paar minuten was-ie van het terras af en op de wagen geplaatst. En iedereen blij; die gast die m wilde hebben blij en wij blij!!

En wat een extra ruimte hebben we nu op ons (het was al niet zo'n kleine) terras.

Nog even schoonmaken: wat een extra ruimte!!!

Na het schoonmaken hebben we er direct maar een soort van gezellig hoekje van gemaakt.



Uiteindelijk willen we op de muur nog een meter kozijnen plaatsen zodat we een windvrije hoek krijgen waar we een soort van buitenkeuken willen  creëren. Daarnaast willen we op de een of andere manier in deze hoek ook een mogelijkheid maken om een 'dicht(re)' ruimte te krijgen waar we windvrij in de zon kunnen zitten; dit is vooral in de wintermaanden erg prettig hebben we gemerkt. En op deze plek hebben we langdurig de zon. (de vorige bewoners hadden de jacuzi wel op een goede plek gezet). Maar dat is van later zorg. Eerst gaan we de binnenkant van het huis helemaal naar ons zin maken.

Op dinsdag 29 augustus kregen we bezoek van 'de aannemer'  Onze badkamer moet een make-over en we laten tegelijkertijd wat andere klussen doen. Zo gaan we 3 deuren in huis vervangen door schuifdeuren. Er komt een vast raam in de bijkeuken (in plaats van een open verbinding met de buitenlucht die er nu in zit) en op het balkon / terras laten we 2 hoeken dichtmaken met (kunststof) glas: hiermee verhogen we het comfort als we buiten zitten in de koelere maanden. We wachten nu nog op de offerte, maar zodra we 'ja' zeggen kunne we voor het eind van het jaar hiervan genieten! Een leuk vooruitzicht.

Maandag 21 augustus

Vandaag gaan we ons inschrijven bij de gemeente. Dat levert ons een ‘Padron’ op wat we weer nodig hebben als we onze ‘Residencia’ gaan halen. (Residencia is het bewijs dat je in Spanje woont en er uiteindelijk ook belasting gaat betalen; moet je hebben omdat je dan ook je medische zorg [van de staat] kunt krijgen; nou ja krijgen; je betaalt er voor)

We gingen dus naar het gemeentehuis en we dachten dat we wisten op welke afdeling we moesten zijn. Helaas. Dat gebouw was dicht en het leek meer een soort toeristenburo te zijn geworden. Dan toch maar het grote gemeentehuis in. Achter in de rij aansluiten. We waren niet de enige. Na enige tijd in de rij kwam er en dame die even goed Engels spreekt als wij Spaans. Maar we kwamen er uit!!! We konden kiezen of om 12.00 uur terugkomen want dan had haar collega tijd voor ons of morgen om 11.00 uur. Wij kozen voor vandaag om 12.00 uur. Zo gezegd zo gedaan, tenminste om ongeveer 1300 uur werden we geholpen. Even vergeten dat je afspraken ruim moet nemen.

Maar, niet zeuren we kregen onze papieren met veel indrukwekkende stempels en wilden toen betalen……..0 euro!!! En een glimlach toe. We hebben ze hartelijk bedankt, vriendelijk dag gezegd en gezwaaid toen we het pand verlieten. Je weet nooit waar je ze weer eens voor nodig hebt.

En toen waren we dus officieel inwoner van Guardamar del Segura. Weer een stap gemaakt.

De rest van de week hebben we ons bezig gehouden met het verder inrichten van het huis, naar het strand gaan, zwemmen in ons zwembad, een (0.0) biertje gaan drinken op een terras: kortom gewoon lekker bezig geweest en vooral niet druk maken.

Nou ja, niet druk maken; Perry is hard bezig geweest met het vinden van iemand die onze jacuzi wil hebben. Die moet dus weggetakeld worden van ons terras. Uiteindelijk iemand via Facebook gevonden die serieus interesse heeft en in de week van 28 augustus het gaat regelen. Fingers crossed!!!

Ook is Perry maar weer eens met de garage in contact getreden. We willen de auto die we in april j.l. hebben besteld best wel eens ontvangen nu. Daar zit ook schot in. Eind augustus / begin september gaat die worden geleverd. Hoera!!

Het weekend van 26 augustus

Wat zijn we blij dat we  vorige week onze spullen kregen; dit weekend staat in het teken van (zeer) harde wind. We zitten in het randgebied van een depressie die gepaard gaat met harde wind(stoten), veel regen en een forse temperatuurdaling. Bij ons blijft het beperkt tot zeer harde wind(stoten), een klein buitje en ‘gewoon’ 30 graden. We dachten: we gaan naar het strand; moet toch spectaculaire beelden geven met zo veel wind. Op weg naar het strand dacht ik al, “ vreemd, we hebben wind in de rug”, en dat betekent aflandige wind.

En ja hoor: op het strand was het hartstikke warm, de zee was vlak en de wind was door de duinen nergens te bekennen. Terwijl op ons terras de wind toch echt vanaf zee lijkt te komen. Ook hier weten we de oorzaak van (ondertussen) De flats om ons heen zorgen voor ‘rare’  windrichtingen. Kortom: gewoon wat verder kijken dan onze neus lang is. Maar ach, we hadden een lekkere wandeling naar het strand. 

De rest van dit weekend verliep buiten stormachtig maar uit de wind was het heerlijk vertoeven. Ook op het terras in de stad; En dat hebben we dus maar gedaan. We hebben tenslotte maar 1x zo’n lange vakantie hier!!

19 augustus 20223
En daar is-ie dan : de verhuizer met onze spullen. Wat hebben we daar naar uitgekeken. Ze (3 man) waren er al vroeg en dat was maar goed ook. Het goudkoperkleurige verwarmingselement ☼ ging weer voluit en binnen no-time was het écht heel heet. En die mannen maar sjouwen. Binnen 2,5 uur hadden ze al onze spullen in huis gezet: Nou ja, in huis..... Een deel stond op het terras. En we dachten echt dat we misschien toch nog meer in Holland hadden moeten achterlaten / weggooien / weggeven.

Een vrijwel lege huiskamer

En toen stond het wel aardig vol

Ondanks dat we ons hadden voorgenomen om het rustig aan te doen zijn we toch maar gelijk vol aan de slag gegaan. Eerst kasten in elkaar zetten (Perry had, terwijl de verhuizers aan het sjouwen waren, het bed al in elkaar gezet: kwestie van prioriteit stellen volgens hem

Aan het eind van de dag hadden we al behoorlijk wat dozen leeggehaald en weggeruimd. De volgende dag (zondag 20-8) zijn we eerst maar eens lege dozen gaan weggooien. Alsmede wederom toch nog spullen die we toch niet gaan gebruiken hier. 

Het huis is weer een beetje leefbaar; Er staan nog wel (veel) foto’s en schilderijen te wachten op een plekkie en onze gezamenlijke hobbykamer (Perry zegt steeds ‘werkkamer’ 

, is nog ff wennen dat pensioen) staat nog vol met niet uitgepakte dozen. Perry heeft de grote kast uit zijn werkkamer in Gouda weer opgebouwd dus daar kan (en gaat) een hoop in. Kortom, er is al veel gedaan en er moet nog veel gedaan worden. Maar ach, we hebben de tijd.

 

Ja hoor, het is bijna zo ver! Morgen, 19 augustus worden onze spullen gebracht. Ze komen om 9.00 uur. We kijken er echt naar uit!
Vandaag hebben we besteed aan opruimen. Opruimen? Ja opruimen. De laatste spullen van de vorige eigenaar hebben we verwijderd en aan de kant van de weg gezet. Dat mag hier zomaar; dan wordt het 's avonds weggehaald door de gemeentereiniging. Als het al niet door die of degene is weggehaald. Want dat zie je heel vaak. Iemand zet iets neer en binnen een half uur komt iemand anders het ophalen. Wij hebben vandaag o.a. de ombouw en lattenbodem van het bed aan de weg gezet. Vanmiddag kwam iemand op z'n gemak het ijzer wat daarin zit demonteren. Dat levert iets op blijkbaar! Ik heb mij vandaag, naast het weggooien van dingen, beziggehouden. met het in elkaar zetten van meubilair van onze Zweedse meubelvriend. Ik ging het zowaar nog leuk vinden ook!! Het helpt toch wel als je gewoon alle tijd neemt (hebt) en je kunt relaxed, zonnetje op de kop, aan de slag. Erewoord!! Geen vloek is er aan te pas gekomen!!! En dat is denk ik voor de eerste keer in mijn leven!!! Hieronder wat foto's van de rommel en de Zweedse-meubelvriend-aktiviteiten. Wordt vervolgd nadat we morgen onze spullen hebben ontvangen.


Demontage van het bed

Erg zwaar onderdeel; blijkt dus flink wat ijzer in te zitten.



Zo het staat aan de straatkant; nu kijken wie er eerder is, de gemeente of iemand die het ook kan gebruiken



Het werd iemand die het ijzer kon gebruiken



De tafel en stoelen van de Zweedse meubelvriend zijn in elkaar gezet. Hoewel het een normale afmeting is, 'verdrinkt'. de tafel op het grote terras. 

We zijn 'al' 5 dagen in Spanje en daar diende de eerste Cultuur clash zich aan: De vergadering van de vereniging van eigenaren.

We waren keurig uitgenodigd, hadden de stukken ontvangen en ook een agenda. Wel alles in het Spaans maar mijn beste vriend Google en z'n neef Translate hadden mij heel goed op weg geholpen.

We waren er dus om 9.55 uur. Aan de rand van het zwembad alwaar de vergadering al staande op het kunstgras zou worden gehouden; echter niet om 10.00 uur. Dat stond wel in de uitnodiging maar er waren maar er waren te weinig mensen om beslissingen te kunnen nemen. Alleen wij (1 stem) en onze Duitse buurman (ook 1 stem) waren er. En er moeten minimaal 4 stemgerechtigden zijn. Daarom stond er een 2e tijd op de uitnodiging: 10.30 uur. Om dat tijdstip zouden onze 2 stemmen gerechtigd zij. om besluiten te nemen. "Kat in t bakkie" dachten wij. We hadden wel een paar punten. Die jassen we er ff doorheen. Helaas....... Spanjaarden komen gewoon met z'n allen om 10.30 uur. Toen waren er dus zo'n 8 stemgerechtigden en na 45 minuten (om 11.15 uur) kwamen er nog een paar die ook direct het woord namen. Tja....

Maar goed, de vergadering
De presidente was ziek dus de man van het buro wat de financiën regelt en allerlei onderhoudsmensen inschakelt was nu de voorzitter. Ik moet zeggen: wat kan die man mooie spreadsheets maken.......Kortom het was op z'n zachts gezegd een enigszins ongecoördineerd zooitje. En alles in het Spaans!! Mijn telefoon met Google Translate liep gewoon warm aan en mijn Spaanse taalcellen maakten overuren. Gelukkig was er ook 1 bewoner die iets meer Engels spreekt dan ik Spaans. Hij kon wat vertalen, wat wel hielp op die momenten dat mijn taalcellen weer eens op instorten stonden en mijn telefoon bijna vlam vatte.

Ik verbaasde mij echt over het ongecoördineerde tafereel en het onvermogen om oplossingen voor (hele )kleine problemen te bedenken. Rina is eigenlijk altijd wel de rust zelve maar zelfs zij stond af en toe bijna te stuiteren.

Een paar voorbeelden:
In de parkeergarage wordt regelmatig overbodige huisraad gedropt. Dat hoort daar niet en is niet prettig. Maar oh, oh, hoe lossen we dat nu op. Handig om te weten: slechts 8 eigenaren hebben daar een parkeerplek (waaronder wij) De rest van de eigenaren heeft een plek bovengronds. Dit probleem speelt al veel langer. Ik heb voorgesteld om de toegangsdeur op slot te doen en alleen de 8 eigenaren een sleutel te geven. De persoon die dan rommel achterlaat is wellicht makkelijker te vinden;
GEWELDIG IDEE!!! Waren ze nog nooit opgekomen. Gaan we doen! pffff.

Nog 2 oplossingen uit mijn koker werden met instemming ontvangen. Vier houten banken in d e tuin moeten jaarlijks geverfd worden. Dit is duur; ze gaan vervangen worden voor stenen banken.

Iemand heeft olie gemorst op de vloer van het parkeerdek. Die persoon is er echter nooit dus wordt er ook niet betaald voor schoonmaak. Dus wordt er niet schoongemaakt.
Mijn oplossing: laat het schoon maken en stuur die persoon de rekening. Eureka!! gaat uitgevoerd worden.

Even voor de goede orde: ik ben natuurlijk geen wonderkind die alles kan oplossen. Sterker nog ik was eigenlijk enigszins verbaasd en geiiriteerd dat ze dit al niet zelf hadden bedacht.

Helaas bleven ze nog heel lang doorzeveren over allerlei 'klein bier' en ging de plaatsvervangende voorzitter iedere keer wanneer er weer eens iemand aankwam vertellen wat we tot die tijd besproken hadden. Kortom: de vervuiler laten betalen was nog niet bedacht maar de te laat komer belonen is blijkbaar normaal.

Nu ik het zo opschrijf word ik er weer moe van. Moet er natuurlijk ook wel om lachen; waar je je al druk om kan maken. En het is maar 1 keer per jaar, dat scheelt.

Volgend jaar gaan we weer; om 10.30 uur!!!